Notowanie 1367

Moja Lista Przebojów

January 26, 2013

11 hot debuted

1	1	4	WHERE ARE WE NOW	DAVID BOWIE ( 4 raz na 1)	1
2	4	8	SONG OF THE LONELY MOUNTAIN	NEIL FINN	2
3	44	7	WILDEST MOMENTS	JASSIE WARE	3
4	9	4	HO HEY	THE LUMINEERS	4
5	5	9	WHAT’S WRONG WITH ME	BRIGITTE ZARIE	5
6	7 8	11 10	ARMY OF ME EMPATHY	CHRISTINA AGUILERA ALANIS MORISSETTE	6 6
7	14 17	2 16	DIAMONDS LEAVING	Y’AKOTO PET SHOP BOYS	7 6
8	N	1	INTO THE LIGHT	MATTHEW WEST	8
9	N	1	NAKED	STEVE HOGARTH& RICHARD BARBIERI	9
10	N	1	GUNS OF GOD	RAY WILSON& STILTSKIN	10
11	3 2	8 8	RIDE SUGAR MAN	LANA DEL REY RODRIGUEZ	3 2
12	6	16	BADDEST BLUES	BETH HART	6
13	9 10	4 6	BULLETPROOF PRIDE SUN SHINES ON	K’NAAN& BONO NEO RETROS	9 10
14	11 12 13	2 2 2	DEAD MAN’S SHOES LUMINOL SOMETHING’S WRONG	THE VIRGINMARYS STEVEN WILSON DADDY’S CASH&  JOHN LEE HOOKER JR& BEATA BEDNARZ	11 12 13
15	15	2	COUGH COUGH	EVERYTHING EVERYTHING	15
16	17 17	14 9	SANTIANO DARK EYES	SANTIANO AKIKO	10 11
17	17	7	YOUNG GIRLS	BRUNO MARS	7
18	19 20 20	6 13 9	LOVER MAN OH YEAH NOI	IDA ZALEWSKA AEROSMITH EROS RAMAZZOTTI	13 13 19
19	22	2	KEMOSABE	EVERYTHING EVERYTHING	19
20	18 18	11 10	SUPPER’S READY LOOKING HOT	STEVE HACKETT NO DOUBT	17 17
21	16	11	DOOM AND GLOOM	THE ROLLING STONES	4
22	16	5	SOMETHING ABOUT DECEMBER	CHRISTINA PERRI	5
23	21 24	4 17	THE ROAD LIVE	HURTS ULTRAVOX	9 23
24	25	10	DEAD LETTERS	KATATONIA	24
25	27	10	UNDERCOVER	NO DOUBT	25
26	28	4	CLARA	PUNCH BROTHERS	26
27	30	4	ONE DROP	PUBLIC IMAGE LTD.	27
28	29	4	IS ANYBODY OUT THERE	K’NAAN& NELLY FURTADO	28
29	N	1	THE DEPTH OF SELF-DELUSION	RIVERSIDE	29
30	N	1	JUDGEMENT DAY	STEVE LUKATHER	30
31	N	1	E DU NORD	KARI BREMNES	31
32	32 32	4 4	REUBEN’S TRAIN I WANT YOU BACK	RENEGADE STRINGBAND TITO NEVES& TONY SUCCAR	32 32
33	31 33	4 12	DIAMONDS MY GIRL 2	RIHANNA MADNESS	31 33
34	34	13	FRUIT TREE	GRAZYNA AUGUSCIK	34
35	35	19	DEVIL AND THE DEAD	YEASAYER	35
36	36	4	SWEET NOTHING	CALVIN HARRIS& FLORENCE WELCH	36
37	37	4	SLA JE ARMEN ON ME HEEN	JAN SMIT& ROOS VAN ERKEL	37
38	38	4	BRUISES	TRAIN& ASHLEY MONROE	38
39	39 40	4 4	THIS KISS GOOD TIME	CARLY RAE JEPSEN OWL CITY& CARLY RAE JEPSEN	39 39
40	41	17	JOHNNY CRAQUE	ORGANIC	40
41	42 43	12 17	NEVER KNEW YOUR NAME FLOW	MADNESS ULTRAVOX	41 41
42	45	5	ALL I NEED IS LOVE	CEE LO GREEN& DISNEY’S THE MUPPETS	42
43	46	15	TELEFON	MAX MUTZKE	43
44	47	14	SAD SAD SAD	SKUNK ANANSIE	44
45	48	11	BABEL	MUMFORD AND SUNS	45
46	49	11	I WILL WAIT	MUMFORD AND SUNS	46
47	50	15	JUST A BEAUTIFUL DAY	DANKO JONES	47
48	N	1	MANN PA ROMMET	KARI BREMNES	48
49	51	18	I GOT	YOUNG THE GIANT	49
50	52 53	9 14	ACIDENTS WILL HAPPEN JE PARTIRAI	ELVIS COSTELLO ANGGUN	50 50
51	54	14	HEARTBREAK	SARAH McLACHLAN	51
52	55	13	ALL MY LOVING	YANNICK BOVY	52
53	56	15	OVERNIGHT	ZAC BROWN& TROMBONE SHORTY	53
54	57	15	CHARTREUSE	ZZ TOP	54
55	60	15	STEPPIN’ OUT WITH MY BABY	TONY BENNETT& CHRISTINA AGUILERA	55
56	59	9	AIN’T MESSIN ROUND	GARY CLARKE JR	56
57	58	11	IN MY PLACE (LIVE)	COLDPLAY	57
58	61	13	EVERY ROAD LEADS HOME TO YOU	RICHIE SAMBORA	58
59	62	13	MAKE THE WORLD GO AWAY	JAMEY JOHNSON& ALISON KRAUSS	59
60	63	12	WHAT COULD HAVE BEEN LOVE	AEROSMITH	60
61	64	10	CHAINED	THE XX	61
62	65	10	I COME IN PEACE	JOE COCKER	62
63	66	10	HOLD ON YOUR HEART	KYLIE MINOGUE	63
64	67	12	REDBOOT THE MISSION	THE WALLFLOWERS& MICK JONES	64
65	70	9	SANNINGEN	PETRA MARKLUND	65
66	68	13	A WAY TO SURVIVE	JAMEY JOHNSON& VINCE GILL& LEON RUSSELL	66
67	69	9	NENA	ZUCCHERO	67
68	71	8	SING SING SING	VANVELZEN	68
69	72	8	ONE DAY RECKONING	ASAF AVIDAN	69
70	73	5	ON THIS WINTER’S NIGHT	LADY ANTEBELLUM	70
71	74	9	TAND PA	KENT	71
72	75	7	NIGHT LIGHT	JASSIE WARE	72
73	80	7	LOCKED OUT OF HEAVEN	BRUNO MARS	73
74	76	8	I FEEL IN MY BONES	THE KILLERS	74
75	77	7	GOTTA BE TONIGHT	LIFEHOUSE	75
76	78	7	DREAMS	PURE BATHING CULTURE	76
77	79	7	BLACK SHEEP	GIN WIGMORE	77
78	81	2	KIND OF FUNNY	BEATA PRZYBYTEK	78
79	N	1	HEY MATTHEW	KAREL FIALKA	79
80	N	1	WHERE HAVE YOU BEEN	IMANY	80
81	N	1	THAT’S HOW STRONG MY LOVE IS	MICK HUCKNALL	81
82	82	2	SALINAS	LAURA MARLING	82
83	83	2	PINESONG	A FINE FRENZY	83
84	84	2	NAD PAPIREM	BUTY	84
85	85	7	LIGHTNING BOLT	JAKE BUGG	85
86	85 86	7 7	TWO FINGERS THE FURTHEST STAR	JAKE BUGG AMY MACDONALD	84 85
87	87	7	TAKE HOLD OF MY HEAD	DWIGHT YOAKAM	87
88	86 87	7 7	STATE OF GRACE DAYGLO REFLECTION	TAYLOR SWIFT BOBBY WOMACK& LANA DEL REY	86 87
89	88	7	DIM LIGHTS, THILK SMOKE	DWIGHT YOAKAM	88
90	89	5	BRAND NEW ME	ALICIA KEYS	89
91	90 91	5 5	NO WAY DOWN PULLING TEETH	THE SHINS NEWTON FAULKNER	90 91
92	92	4	KILL THE DJ	GREEN DAY	92
93	93 94	4 4	1648 SWERVE CITY	SABATON DEFTONES	93 93
94	95	4	NO MORE HEROES	SLASH& MYLES KENNEDY& THE COSNSPIRATORS	94
95	N	1	MAGPIE	BETH ORTON	95
96	96	4	INTERNAL WARFARE	EPICA	96
97	97	4	VERLOREN	LACRIMOSA	97
98	98	4	WE ARE THE WALKING DEAD	MAN MACHINE INDUSTRY	98
99	99	4	BEEN AWAY TOO LONG	SOUNDGARDEN	99
100	100	2	RADIANT	EVERYTHING EVERYTHING	100

Wypadły z topu: 21(4)SLEIGHT RIDE- FUN, 2399)WALL OF SOUND- KISS, 26(16)PLEASURE IN HEAVEN- MOTOR& GARY NUMAN,

Choć w sumie koncertowy sezon u mnie jest płynny i nigdy się nie kończy, to taki koncert- pierwszy w roku już mam za sobą- mowa o występie przy Myśliwieckiej Johna Lee Hookera Jr z formacją Daddy’s Cash.

Kto by pomyślał, że sezon chorobowy też muszę rozpocząć. Liczyłem, że w przeciwieństwie do zeszłego roku nie będzie to styczeń. Choć i tak jest o niebo lepiej. I oby szybko choróbsko odpuściło, bo zaraz Bielska Zadymka Jazzowa. Wystarczy, że pominąłem koncerty Jarka Wista śpiewającego Sinatrę, Olę Bieńkowską, promującą swój album „Resume”. Bardzo żałuję ale chyba i spotkanie ze Stevenem Wilsonem będę musiał – odwołać. Cóż, albo 7 wywiadów w Bielsku albo jeden w Warszawie. Tak myślę…

Ale to chyba taki czas- jutro miał mnie odwiedzić Robert Gawliński – ale też złamało go przeziębienie…

Za to muzycznie jest dobrze a w sumie kontakt z muzycznym światem jest- Y’akoto w miniony piątek a dziś – tylko przez telefon ale jednak- uciąłem sobie pogawędkę z Allym Dickatym z The Virginmarys…No proszę- ich wzorzec to Sex Pistols… Sam początek krążka „King of Conflict”- drugi raz na moim topie ale lekko tym razem spada- z 11 na 14.

A na 1367 notowaniu mojej listy- z minionej soboty- ponownie 11 premier, i zmiany w czołówce. Co prawda- już to widać, więc piszę- David Bowie utrzymał fotel lidera ale za nim sporo zmian.

Na 95 po raz pierwszy z ostatniej płyty „Sugaring Season” pojawia się – fantastyczna niezależna z frapującym głosem- Beth Orton.

To pierwszy po sześcioletniej przerwie album Beth, jest zarazem jej debiutem w barwach Anti- Records. Nagrywany w Portland, w stanie Oregon, z producentem Tuckerem Martine (My Morning Jacket, The Decemberists), jest owocem okresu introspekcji i odnowy.
Płyta przynosi głębokie pod względem tekstów piosenki, nowo odkrytą ekspresyjność głosu i odważniejszą niż kiedykolwiek wcześniej syntezę jej szerokich muzycznych fascynacji i mocnej indywidualnej wizji artystycznej. - Powiększyłam na tej płycie swój zasięg jako wokalistka i używałam głosu w sposób jaki wcześniej tego nie robiłam. Dużo rzeczy na tę płytę powstało w środku nocy, gdy pająki wiją swoją sieć, z niemowlęciem śpiącym za ścianą... W rezultacie pisanie znowu stało się sekretne. Potajemne i moje własne - mówi o nowej płycie Beth Orton.
Na potrzeby "Sugaring Season", Orton i Martine stworzyli zespół marzeń, w którym znaleźli się nowi i starzy przyjaciele: klawiszowiec Rob Burger, basista Sebastian Steinberg i legendarny jazzowy perkusista Brian Blade, a także gitarzyści Marc Ribot i Ted Barnes oraz folkowy wokalista Sam Amidon. Album był w większości nagrywany na żywo, przez zespół reagujący na odmienne inspiracje Beth, od albumu "First Take" Roberty Flack, po jazzowo-folkową twórczości Pentangle. Zakres stylów, jak słychać w piosenkach, rozciąga się od głęboko uduchowionego, do łatwego i rozpromienionego, z otwartym strojeniem gitar, melancholijnymi fortepianami i modalnymi rytmami, stanowiącymi podstawę dla jej emocjonalnego głosu.
Podczas gdy Beth odsunęła się od elektronicznych faktur, które dominowały na jej poprzednich płytach, jej muzyka ciągle jest zbudowana wokół rytmów. Nawet jeśli pochodzą z gitary akustycznej zamiast sequencera. To może nie są taneczne beaty, ale rytm tam jest z całą pewnością i jest osadzony, pierwotny i natarczywy. Beth Orton jest laureatką nagrody BRIT Award, a także dwukrotnie była nominowana do Mercury Prize, gdzie znalazła się wśród takich takich postaci jak Bert Jansch, Emmylou Harris, Beck, Jim O'Rourke, Terry Callier, Ryan Adams i wielu innych. Jej poprzedni album, pochodzący z 2006 roku "Comfort Of Strangers", został nazwany przez magazyn "SPIN" "bezbłędnie pięknym", zaś "Uncut" określił go mianem "najlepszej jej płyty do tej pory".

U mnie pojawia się song „Magpie”.

Na 82 druga odsłona z ostatniej pieknej płyty Micka Hucknalla. O genezie krążka "American Soul" Mick mówi następująco: "Pracowałem właśnie z Ronem Woodem i The Faces, a później okazjonalnie z zespołami Charliego Wattsa i Billa Wymana. Dzięki temu uświadomiłem sobie, jak bardzo kocham śpiewać stare numery soulowe i bluesowe. Te doświadczenia zainspirowały mnie w dużym stopniu do nagrania takiej płyty". Mick zinterpretował swoim wyjątkowym, rozpoznawalnym od razu głosem dwanaście piosenek, które wywarły na niego wpływ w różnych okresach życia. Jako pierwsza album "American Soul" promowała interpretacja "That's How Strong My Love Is" autorstwa niezapomnianego Otisa Reddinga (premiera singla 29.10.2012)- u mnie ten numer dopiero od teraz. Tym utworem i całym albumem Mick rozpoczął nowy rozdział swojej kariery. Kariery, w której do tej pory sprzedał wraz z Simply Red ponad 50 mln płyt i wylansował takie przeboje jak "Money's Too Tight To Mention", "If You Don't Know Me By Now", "You Make Me Feel Brand New", "Stars", "A New Flame" czy "Something Got Me Started".

26 marca pojawi się w warszawskiej Sali Koncertowej z jedynym w tym roku polskim koncertem. Chyba trzeba być.

Oczko wyżej powraca Imany.

Po Ayo i Zaz to kolejna wyjątkowa artystka z Francji!

Historia Imany jest zupełnie nieprzeciętna, tak zresztą jak jej muzyka. Wszystko zaczęło się cztery lata temu, kiedy nieznana nikomu, wyjątkowej urody dziewczyna wylądowała w Paryżu. W małej walizce oprócz ubrań było tylko portfolio i płyta demo z 6 utworami. To był kluczowy moment w życiu Imany. Poprzednie 7 lat spędziła pracując jako modelka w Nowym Jorku. Zmęczona byciem tylko “wieszakiem na ubrania”, Imany porzuciła karierę w modellingu i zajęła się tym, co uważała za swoje prawdziwe powołanie – muzyką. Bez żadnego doświadczenia w showbiznesie, z dnia na dzień, ta pochodząca z wielodzietnej  rodziny afrykańskich emigrantów Francuzka postanowiła spróbować szczęścia w Paryżu. Z pomocą swojej siostry Fatou zaczęła dawać pierwsze koncerty. Jej zjawiskowy głos, mający w sobie melancholię przypominającą Tracy Chapman i klasę Billie Holiday szybko przysporzył artystce rzeszę wiernych fanów. Zaczęła występować w coraz bardziej prestiżowych miejscach i otwierała koncerty najbardziej znanych artystów – wystąpiła m.in. przed Angie Stone. Czasy, kiedy jako dziewczynka wstydziła się swojego głosu poszły na szczęście w niepamięć. Na jednym z koncertów Imany zainteresował się senegalski producent, który odkrył Ayo. To on dopomógł artystce w realizacji jej największego marzenia – nagraniu albumu. W towarzystwie wybitnych muzyków Imany nagrała 12 anglojęzycznych utworów na płytę “Shape of a Broken Heart”. W niezwykle szczerych, osobistych piosenkach akustyczny folk przeplata się z soulem i bluesem. Słodycz miesza się z goryczą, melancholia z niezwykłą pogodą ducha, która od razu zjednuje Imany słuchaczy. Szczególnie w Polsce gdzie album już pokrył się- chyba sensacyjnie- platyną!!!

Na 79 powrót do przeszłości. Naprawdę. Kto z Was nie wychował się na Liście Przebojów Programu 3 prowadzonej przez Marka Niedźwieckiego. Od lat dostajemy płytowe rarytasy sumujące historię tej zacnej audycji i kopalni po dziś, wielkich i w wielu przypadkach unikalnych kompozycji, nigdzie w wersji kompaktowej nie dostępnych.

W ubiegłoroczne wakacje z Piotrem Baronem zainicjowali kolejną serię – tym razem pod hasłem „Perły z Listy Przbojów Programu Trzeciego”- rzecz obowiązkowa dla prawdziwego fana muzyki wszelakiej. A wśród rarytasów Karel Fialka!!!

Urodzony w Bengalu, w szkocko-czeskiej rodzinie. Popularność zdobył dzięki singlowi „Hey, Matthew”, który w 1987 znalazł się w pierwszej dziesiątce UK Singles Chart. Wcześniej mniejszy sukces odniósł jego singel „The Eyes Have It”.

Mój top układam od 1988 roku, nie dziwi więc fakt, ze po latach, z ogromna radościa sięgam po ten singiel. W wersji kompaktowej, oczywiście. Zobaczymy jakie będą jego losy…

A pamiętacie teledysk?

Na 48 i 31 powraca urocza Norweżka Kari Bremnes. Poznałem ja w 2009 roku przy okazji krązka „Ly”. Teraz do naszych rąk trafia bardzo równa, nastrojowa ale i piękna pozycja „Og så kom resten av livet”…warto posłuchać choć w Polsce na razie albumu nie uświadczymy.

Ale uwaga- coś ostatnio w Trójce zdaje się, jej grają więc…może…?

Na 30 powraca nowy Steve Lukather!!! W ten sposób to nawet za Toto nie zdążymy zatęsknić. A już niebawem w Warszawie na koncercie!!! 9 kwietnia …tak w uzupełnieniu dodam.

„Transition” to ósmy solowy album amerykańskiego muzyka. Koncert promujący krążek odbędzie się w warszawskim klubie Stodoła. „Nie ma lekko. Jestem trochę zdenerwowany, gdy przyglądam się temu wszystkiemu. Zdecydowałem się być zawodowym, profesjonalnym muzykiem. Gram przez 70 % mojego dotychczasowego życia. Chcę, żeby ludzie słuchali mnie na żywo. A tymczasem youtube zabija koncerty. Co to ma znaczyć?!Że niby co, muzyka ma być jak inny towar? Wchodzę do marketu, wkładam do koszyka wychodzę nie płacąc. I żyję bez bólu i problemów? Nie! Ja to nazywam wprost: to kradzież. Ludzie myślą, że to jest w porządku, że kradną moją muzykę? A ja się pytam: za co mam żyć? Za co zapłacić rachunki i kupić jedzenie? Muzyka to mój fach, chcę na tym zarabiać i się z tego utrzymać!”- tak mówil w jednym z wywiadów. A Wy jak sądzicie?
Lukather, jako muzyk sesyjny, uczestniczył w nagraniach ponad 1500 płyt długogrających. Nagrywał nawet z Budką Suflera. „- Tak, pamiętam… Nic wielkiego. Przyszedłem, zagrałem co do mnie należało i gotowe. Szybko skończyłem i szybko miałem wolne. Żaden problem, nic wielkiego – wspomina S. Lukather w wywiadzie, jaki udzielił D. Brykalskiemu. „- Jako artysta wciąż muszę się rozwijać, więc oczywiście najnowszy album jest dla mnie tym najlepszym… Nie oglądam się za siebie. Poprzednie płyty zostały ukończone, każdą starałem się nagrać najlepiej jak potrafię. Żyję tu i teraz – muszę patrzeć również w przyszłość… Ale na koncertach staram się grać utwory ze wszystkich moich płyt – kończy muzyk.
A nowa płyta to plejada gości, wśród nich uwaga- Richard Page pamietany z Mr. Mister!!!
Fragmenty we wtorkowym „Rockowisku” na www.klasycyrocka.pl – staruje o 20:00.

Na 29 przebija się z wydanej 18 stycznia płyty, Riverside- zajmując prawie tę sama pozycję co ich album na najnowszym zestawieniu listy sumującej sprzedaż płyt…w Holandii!!! Tam oczko wyżej…
Na 10 z ostatniego albumu z kolejna odsłona wraca Ray Wilson, na 9 panów Steve’a Hogartha i Richarda Barbieri a zestaw premier zamyka- Matthew West z bardzo przebojowym „Into The Light”.
W top 10 jak pisałem spore zmiany, najważniejsza to awans z 44 na 3 Jassie Ware z bardzo eteryczna kompozycją „Wildest Moments”- kto jeszcze nie zna, czas to nadrobić.
„Brzmi jak współczesna Sade” – to częsty komentarz jaki pojawia się w odniesieniu do Jessie Ware. Inni doszukują się podobieństw do Grace Jones, a nawet Hurts. Elegancja, klasa i wdzięk Jessie Ware rzeczywiście mogą odrobinę przywodzić na myśl jej starsza koleżankę po fachu – Sade. Jednak muzycznie Jessie to zupełnie inna historia. Są co prawda inspiracje i latami 80-tymi, i soulem, ale wszystko przy tym brzmi bardzo nowocześnie. Elektronika miesza się  z niemal klasycznie skomponowanymi piosenkami popowymi, downtempo z nu-soulem i R&B. Każdy nowy teledysk Jessie Ware wywołuje zamieszanie „w sieci” podobne temu, jakie towarzyszyło na początku Lanie Del Rey. A to może wróżyć tylko jedno – spektakularną karierę!
Aż trudno uwierzyć, że niewiele brakowało, a Jessie Ware w ogóle nie zaistniałaby na scenie muzycznej. Co prawda śpiewała od zawsze, ale brak pewności siebie i strach przed występowaniem sprawiły, że po ukończeniu szkoły postanowiła, że zostanie dziennikarką sportową. Lęk przed sceną pokonała wreszcie, kiedy dawny kolega  Jack Penate, poprosił ją o zaśpiewanie w chórkach. To zaowocowało wspólnym wyjazdem na trasę koncertową. Potem pojawiła się propozycja współpracy od nowego, dobrze zapowiadającego producenta, którym okazał się nie kto inny tylko sam SBTRKT. Kiedy Jessie Ware gościnnie zaśpiewała na jego płycie natychmiast zaczęli o nią zabiegać wszyscy najmodniejsi producenci muzyki klubowej. Artystka nie chciała być jednak kojarzona tylko z muzyką klubową. W pełni już gotowa na to, by występować solo skupiła się na nagrywaniu swojej autorskiej płyty. „Postanowiłam powrócić do brzmień które zawsze kochałam, takich jak Prince, Chaka Khan czy Grace Jones. Chciałam napisać piosenki, które będą równocześnie piękne i słodko-gorzkie, jak Sade. Sztuka polegała na tym, żeby wszystko wymieszać w odpowiednich proporcjach” – mówi Jessie o swojej debiutanckiej płycie „Devotion”. Za wyjątkowe brzmienie na płycie odpowiedzialna jest trójka producentów - Dave Okumu, Julio Bashmore i Kid Harpoon.
 „Chciałabym być gwiazdą pop, ale taką w starym stylu. Jak Annie Lennox,  Sade albo  Whitney” – mówi Jessie Ware. Słuchając „Devotion” trzeba przyznać, że ma na to ogromne szanse!

Do miłego posłuchania

a to Ray Wilson z ubiegłorocznego koncertu poświęconego Bruce'owi Springsteenowi (przy Myśliwieckiej 3/5/7). Zresztą foty są na moim blogu. Teraz Ray znowu w top 10!!!