na zdjęciu z Ville Valo, liderem formacji Him. Doskonały rozmówca, wręcz gaduła. Szczery, elokwentny i ciekaw polskiej publiczności. Nie widział jej zdaje się dziesięć lat. Dziś na liście podwójny debiut na 39 "Hearts At War" a na 3 - "Love Without Tears"
Moja Lista Przebojów
May 25, 2013
14 news
1
|
N
|
1
|
SUIT& TIE
|
JUSTIN TIMBERLAKE & JAY Z
|
1
|
2
|
N
|
1
|
SAD ANGEL
|
FLEETWOOD MAC
|
2
|
3
|
N
|
1
|
LOVE WITHOUT TEARS
|
HIM
|
3
|
4
|
1
2
|
8
5
|
INDIAN SUMMER
A SIMPLE SONG
|
STEREOPHONICS
DEEP PURPLE
|
1
2
|
5
|
5
|
2
|
VALENTINES DAY
|
DAVID BOWIE
|
5
|
6
|
3
4
|
8
4
|
TOO DARN HOT
SHE’S A QUEEN
|
ANTHONY STRONG
RAY WILSON
|
3
4
|
7
|
7
|
3
|
CLOSE TO MY FIRE
|
BETH HART& JOE BONAMASSA
|
7
|
8
|
8
|
4
|
GOD IS DEAD
|
BLACK SABBATH
|
6
|
9
|
6
|
9
|
ALL THE TIME IN THE WORLD
|
DEEP PURPLE
|
4
|
10
|
10
|
2
|
OUT OF LINE
|
DEVICE& SERJ TANKIAN& TERRY
GEEZER- BUTLER
|
10
|
11
|
N
|
1
|
PUSHER LOVE GIRL
|
JUSTIN TIMBERLAKE
|
11
|
12
|
11
9
|
2
4
|
IF I TELL YOU I LOVE
YOU
WHEN YOU GET TO
ASHEVILLE
|
MELODY GARDOT
STEVE MARTIN& EDIE
BRICKELL
|
11
5
|
13
|
9
12
12
|
10
9
8
|
A FOREST
BROKEN
DESFADO
|
CLAN OF XYMOX
DEPECHE MODE
ANA MOURA
|
9
2
3
|
14
|
N
|
1
|
NEVER ENOUGH
|
VISAGE
|
14
|
15
|
N
|
1
|
HEY DIO
|
NEK
|
15
|
16
|
N
|
1
|
STAY ON
|
TINKABELLE
|
16
|
17
|
15
16
17
|
3
2
2
|
SHUT UP
IF I TELL YOU I LOVE
YOU
GOLDEN
|
SAVAGES
BETH HART AND JOE
BONAMASSA
AMY GRANT
|
14
16
17
|
18
|
18
19
|
2
3
|
UNDER
YOUNG AND BEAUTIFUL
|
ALEX HEPBURN
LANA DEL RAY
|
18
18
|
19
|
20
20
|
3
4
|
ATE AO VERAO
DEVIL OR ANGEL
|
ANA MOURA
LOU DOILLON
|
19
19
|
20
|
19
|
4
|
GET LUCKY
|
DAFT PUNK& PHARELL
|
19
|
21
|
N
|
1
|
FOLLOW YOUR HEART
|
TINKABELLE
|
21
|
22
|
14
14
|
18
18
|
E DU NORD
MANN PA ROMMET
|
KARI BREMNES
KARI BREMNES
|
14
14
|
23
|
13
|
4
|
RADIOACTIVE
|
WITHIN TEMPTATION
|
1
|
24
|
13
|
6
|
RADIOACTIVE
|
IMAGINE DRAGONS
|
1
|
25
|
13
|
8
|
EASIER THAT WAY
|
RAY WILSON
|
2
|
26
|
15
|
3
|
NOTHING ELSE BETTER TO DO
|
DAVID ARCHULETA
|
15
|
27
|
14
|
8
|
CHANGING ALL THOSE CHANGES
|
MADELAINE PEYROUX
|
14
|
28
|
32
|
6
|
FUTURE REFLECTION
|
GERALD CLAYTON& GRETCHEN PARLATO& SACHAL VASANDANI
|
27
|
29
|
31
|
11
|
THOSE DAYS
|
OSADA VIDA
|
27
|
30
|
30
30
30
|
5
5
18
|
METROLAND
TO LOVE SOMEBODY
THE DEPTH OF SELF- DELUSION
|
OMD
MICHAEL BUBLE
RIVERSIDE
|
7
9
13
|
31
|
27
26
|
2
2
|
READY TO ROCK
HUSH HUSH
|
AIRBOURNE
PISTOL ANNIES
|
27
26
|
32
|
25
|
2
|
YOU THINK YOU KNOW
|
DEVICE
|
25
|
33
|
33
33
|
9
4
|
ALL OF ME
FAST IN MY CAR
|
ERIC CLAPTON& PAUL McCARTNEY
PARAMORE
|
6
32
|
34
|
34
|
15
|
DU SA
|
KURT NILSEN
|
32
|
35
|
35
38
|
3
3
|
L’AU – DELA
TU PARS COMME ON REVIENT
|
VANESSA PARADIS
VANESSA PARADIS
|
35
35
|
36
|
36
|
11
|
THE MERMAIDS
|
PATTI SMITH& JOHNNY DEPP
|
34
|
37
|
37
|
4
|
WILLOW
|
FREDRIKA STAHL
|
37
|
38
|
39
|
31
|
SAD SAD SAD
|
SKUNK ANANSIE
|
31
|
39
|
N
|
1
|
HEARTS AT WAR
|
HIM
|
39
|
40
|
41
42
|
12
12
|
NOTHING BUT THE BLUES
THE WOMAN OF MY DREAMS
|
THE TIME JUMPERS
THE TIME JUMPERS
|
38
38
|
41
|
N
|
1
|
BRIGHTER THAN GOLD
|
THE CAT EMPIRE
|
41
|
42
|
43
44
|
11
12
|
ADORN
TENDONS
|
MIGUEL
THE JOY FORMODABLE
|
42
38
|
43
|
44
|
17
|
CHOLA
|
THE JOY FORMIDABLE
|
43
|
44
|
45
|
30
|
MAKE THE WORLD GO AWAY
|
JAMEY JOHNSON& ALISON KRAUSS
|
37
|
45
|
46
|
19
|
PINESONG
|
A FINE FRENZY
|
45
|
46
|
47
|
24
|
GOTTA BE TONIGHT
|
LIFEHOUSE
|
46
|
47
|
48
49
|
24
24
|
TAKE HOLD OF MY HEAD
DIM LIGHT, THILK SMOKE
|
DWIGHT YOAKAM
DWIGHT YOAKAM
|
47
47
|
48
|
50
|
13
|
THE RACE RUNS ME
|
LUKA BLOOM
|
48
|
49
|
51
|
8
|
NEVER SEEN SUCH GOOD THINGS
|
DEVENDRA BENHARD
|
49
|
50
|
52
|
18
|
MAGPIE
|
BETH ORTON
|
50
|
51
|
53
|
9
|
LEMON
|
HOLLY BLUE
|
51
|
52
|
54
|
10
|
POMPEII
|
BASTILLE
|
52
|
53
|
55
|
17
|
I’LL STAY WITH YOU
|
NEW ORDER
|
53
|
54
|
56
|
12
|
FAIR CHILD
|
ROBBEN FORD
|
54
|
55
|
55
|
12
|
THE STARS ( ARE OUT BROKEN)
|
DAVID BOWIE
|
55
|
56
|
57
58
|
14
13
|
WATER
DRINKIN
|
ERIC BURDON
HOLLY WILLIAMS
|
47
56
|
57
|
59
|
4
|
MOTHER
|
NATALIE MAINES
|
57
|
58
|
60
|
14
|
RADIO
|
MATCHBOX TWENTY
|
58
|
59
|
61
|
9
|
WILD HONEY
|
HUGH LAURIE
|
59
|
60
|
62
|
8
|
TOLD YOU SO
|
LESLIE CLIO
|
60
|
61
|
63
|
17
|
SLY
|
BRUUT!
|
61
|
62
|
64
|
11
|
AUTOMATION BABY
|
MESH
|
62
|
63
|
65
|
9
|
LIKE AMERICANS DO
|
BIGBANG
|
63
|
64
|
66
|
8
|
SENTIMENTAL JOURNEY
|
EMMY ROSSUM
|
64
|
65
|
67
|
11
|
GROWN MAN CRY
|
AMANDA PALMER
|
65
|
66
|
66
|
15
|
MY NUMBER
|
FOALS
|
66
|
67
|
70
82
|
8
8
|
AUF DEM PFAD DER DAMMERUNG
ABSCHAFFEN
|
TOCOTRONIC
TOCOTRONIC
|
67
67
|
68
|
84
|
2
|
DEAR SOBRIETY
|
PISTOL ANNIES
|
68
|
69
|
71
|
5
|
LETTER FROM DOWN THE ROAD
|
DELLA MAE
|
69
|
70
|
72
|
15
|
NOSTRASTORIA
|
GIANNA NANNINI
|
70
|
71
|
73
|
8
|
BETTER MAN
|
BETH HART
|
71
|
72
|
74
|
5
|
WHEN MY TRAIN PULLS IN
|
GARY CLARKE JR.
|
72
|
73
|
75
|
7
|
ZOMBIE BLOOD CURCE
|
SIX FEET UNDER
|
73
|
74
|
76
|
9
|
WEAK DAY
|
LISA LOEB
|
74
|
75
|
77
|
6
|
RADIO SILENCE
|
FRINGE
|
75
|
76
|
78
|
8
|
STUCK ON YOU
|
MEIKO
|
76
|
77
|
80
|
10
|
GRAVEYARD CITY
|
VOODOO CIRCLE
|
77
|
78
|
81
|
12
|
HOUND DOG
|
ROBIN TROWER
|
78
|
79
|
83
|
6
|
SOOTHE MY SOUL
|
DEPECHE MODE
|
79
|
80
|
N
|
1
|
LIQUID ARMS
|
BIRDS OF TOKYO
|
80
|
81
|
79
|
10
|
BREAK ON THROUGHT
|
ADRENALINE MOB
|
77
|
82
|
99
|
2
|
IN A BROKEN PROMISE LAND
|
BIG COUNTRY
|
82
|
83
|
85
|
5
|
CREEP
|
MAX MUTZKE
|
83
|
84
|
86
|
5
|
CODE COOL
|
PATRICIA BARBER
|
84
|
85
|
87
|
4
|
SHE MAKES ME HAPPY
|
ROD STEWART
|
85
|
86
|
88
|
5
|
BEGINNERS
|
BELIEVE
|
86
|
87
|
89
|
7
|
BLACK CITY PARADE
|
INDOCHINE
|
87
|
88
|
90
|
7
|
COPYRIGHT
|
OLA BIENKOWSKA
|
88
|
89
|
91
|
3
|
BELIEVE IN ME
|
BONNIE TYLER
|
89
|
90
|
92
|
7
|
WATERFALL
|
OCN
|
90
|
91
|
93
|
7
|
LE MARC
|
ANDRZEJ BACHLEDA
|
91
|
92
|
94
|
7
|
ROCK AND ROLL (IN A BACK HOLE)
|
ROB ZOMBIE
|
92
|
93
|
95
|
7
|
RHIANNE
|
RAY WILSON
|
93
|
94
|
96
|
8
|
THE HELL IN ME
|
KILLSWITCH ENGAGE
|
94
|
95
|
97
|
4
|
SPANISH RADIO
|
BIFFY CLYRO
|
95
|
96
|
98
|
4
|
PENDULUM
|
KENDRICK SCOTT ORACLE
|
96
|
97
|
100
|
2
|
LUSH LIFE
|
JOSHUA REDMAN
|
97
|
98
|
N
|
1
|
IN MY PLACE
|
ERIN BOHEME
|
98
|
99
|
N
|
1
|
ALL HELL BREAKS
LOOSE
|
BLACK STAR RIDERS
|
99
|
100
|
N
|
1
|
BIRDS
|
ANOUK
|
100
|
Wypadły z topu: 21(4)SKINNING
SHIP- BALTHAZAR, 22(9)HEART OF THE MATTER- BLACK, 23(8)SCIENCE- TANITA TIKARAM,
24(20)WE ARE THE WALKING DEAD- MAN MACHINE INDUSTRY, 28(8)I WONDER- RODRIGUEZ,
29(2)O MISTERIO- TERESA SALGUEIRO, 33(8)JUNILEE STREET- NICK CAVE& THE BAD
SEEDS, 37(20)DIAMONDS- RIHANNA, 40(18)KING OF FUNNY- BEATA PRZYBYTEK, 68(16)BLACK
CHANDELIER- BIFFY CLYRO, 69(9)PANDEMIA SL- SKA-P,
Nie pamiętam tak słabego
pogodowo miesiąca jakim był maj. Deszcze, burze, trochę słońca ale bez
przesady. Majówka na zimno, Ci którzy wybrali się do Zakopanego, nieźle się
wymrozili. Ale i w Warszawie zanotowaliśmy kilka dni z jedynie dziewięcioma
stopniami powyżej zera. Do tego dwukrotnie tak sobie pięknie padało, że suchą
nogą nie dało się przejść przez 48 godzin.
Na efekty nie musiałem długo
czekać… najpierw tuż po Majówce dostałem anginy a ten feralny miesiąc, w którym
odeszli od nas Marek Jackowski i Ray Manzarek, pożegnałem zapaleniem krtani i
prawie zapaleniem oskrzeli. Brrr…ja chcę ciepła, ja chcę upałów powyżej 30
stopni, parnych nocy, śpiewu świerszczy, których jeszcze nawet nie słychać.
Dziwny to czas, gdy koty w
zasadzie nie „marcowały” a jak na razie chrabąszczy też nie zaobserwowałem.
Czyżby lato naprawdę było odwołane?
W muzyce natomiast wszystko
dzieje się w najlepsze, każdy kolejny tydzień przynosi nam muzyczne
niespodzianki, absolutnie niewiarygodne comebacki, piękne muzyczne uniesienia.
A ja uwielbiam niespodzianki,
jak na przykład tę z minionego piątku (31 maja)- była gdzieś 18:00…telefon,
odbieram a tu propozycja rozmowy z Ville Valo z formacji Him, wszak w sobotę
grają na Ursynaliach…imprezy w tym roku przynoszącej same rozczarowania…ale co
tam impreza. Liczy się propozycja. Oczywiście takich okazji się nie marnuje i w
sobotę, parę minut po 16:00 na czterdziestym piętrze warszawskiego Inter
Continentalu odbyłem niezwykle szczerą, uroczą i pozbawioną jakiegokolwiek
gwiazdorskiego napuszenia, rozmowę z przemiłym facetem, liderem jednej z
najważniejszych jeśli nie najważniejszej kapeli tak zwanego nurtu Love Metal,
który zresztą tak między nami pisząc, zapoczątkowali.
Okazuje się, że Ville kocha
jesień w Finlandii. Jest zresztą co, bo fińska jesień to przepiękna pora roku.
Zaczyna się pod koniec sierpnia i o dziwo trwa właściwie aż do końca listopada
(obowiązkowa zmiana opon na zimowe od 1 grudnia!)
Jesienią fińskie lasy
mienią się pięknymi barwami. Widać to nawet wprost z autostrady - naprawdę
niepowtarzalne krajobrazy. Warto jednak jesienią wybrać się na spacer. Co może
wydać się dziwne, pogoda sprzyja wędrówkom. Jesienią w Finlandii słońce
wprawdzie potrafi uciec nawet na wiele, wiele dnia, ale temperatury oscylują
między 5 i 10
stopniami Celsjusza. Ville nigdy nie pracuje latem, stąd
w jego muzyce tyle mroku, miłości, tęsknoty i skandynawskiego ducha przodków. Z
rozmowy tej dowiedziałem się także, że przeczytał ostatnio dziesięć książek i
że jest fanem Ryana Goslinga i rewelacyjnego obrazu „Drive”- choć ubolewa, że
nie mógł go zobaczyć w kinie a dopiero w domowym zaciszu.
W foyer hotelowym
przesiadywały dziesiątki fanek- czyli groupies, które liczyły na spotkanie z
Valo, gdy mu o tym powiedziałem, skwitował „Adam, to nie na mnie czekają, pewno
na 3 Doors Down albo Lemmy’ego z Motorhead”- cóż za skromność, prawda?
Do rozmowy pewno kiedyś
jeszcze nawiążę…Nie zdziwi Was chyba fakt, że dziś wreszcie debiutują na topie
nowe piosenki Him z ostatniego wydawnictwa, bardzo świeżego zresztą „Tears On
Tape”…ale o tym nieco później.
Listę otwierają dwie
prawdziwe nowalijki. Choć jak zajrzelibyśmy w dowody osobiste, to już nie takie
młodziaki. No oprócz Erin Boheme…
Na 100 pojawia się Anouk,
która zapowiada doskonały comeback- płytę „Sing Singalong Songs”. A nagraniem
„Birds” reprezentowała Holandię podczas niedawnego finału Eurowizji. Zaczęła od
półfinału by w finale zająć świetne 9 miejsce z dorobkiem 114 punktów.
A teraz trochę o biografii.
Anouk Teeuwe zdobyła ponad 30
różnych nagród muzycznych w Holandii i Belgii, m.in. holenderskiej MTV i prestiżowego Edisona. Jej muzyka to kombinacja popu,
rocka, a nawet reggae. Na
początku kariery grała muzykę rockową, z czasem kierując się w stronę
pop-rocka, a nawet muzyki akustycznej.
W wieku 15 lat Anouk
zrezygnowała z nauki szkolnej. Zaczęła występować wspólnie z zespołem Shotgun
Wedding - głównie na przyjęciach ślubnych. Uczęszczała na zajęcia muzyczne do
Akademii Muzycznej w Rotterdamie. Bardzo wysoki poziom szkoły sprawił, że nie
dawała sobie tam rady i została wyrzucona. Jej talent dostrzegł DJ Alfred
Lagarde, który miksuje kilka jej demo.
W tym samym czasie poznaje Barry'ego Haya z Golden
Earring, który zaproponował jej współpracę - nagranie singla
i kilka gościnnych występów. Wystąpiła na scenie razem z Golden Earring na
jednym z festiwali. Wkrótce potem podpisała kontrakt z wytwórnią Dino Music.
Jej pierwszy singel Mood Indigo z 1996 jednak nie stał się jednak przebojem.
Anouk nadal grała z Golden Earring, wkrótce jednak założyła własny
zespół razem z Jackiem Pistersem. Barry Hay skupił się na własnym zespole,
natomiast Anouk razem z Bartem van Veenem zaczęła pisać teksty na swoją
pierwszą płytę.
Wiosną ukazał się singel „Nobody's
Wife”, który przyniósł Anouk rozgłos nie tylko w Holandii. Przez wiele tygodni
plasował się bardzo wysoko na listach przebojów. Singel ten promował pierwszą
płytę „Together Alone” - tak on, jak i sama płyta osiągnęły w Holandii status złotej płyty.
Anouk zadebiutowała zagranicą – w Danii Singel „Nobody's Wife” wszedł do pierwszych dziesiątek
list przebojów, stał się platynową
płytą w Szwecji i Norwegii oraz złotą płytą
w Belgii.
W ciągu dwóch miesięcy pierwszy longplay Anouk sprzedał się w 100 tys.
egzemplarzy. „Together Alone”, podobnie jak „Nobody's Wife”, stał się płytą
znaną w wielu krajach - przez wiele tygodni utrzymywał się się na listach
przebojów w wielu krajach Europy.
Jako ciekawostkę dodam, że od
marca 2004
roku jest w związku z raperem
Remonem Stotijnem (Postman), z którym ma trójkę dzieci: synów
Benjamina Kingsleya (ur. 18 kwietnia 2002), Elijaha Jeremiasza
(ur. 5 grudnia
2003) oraz córkę Phoenix
Ray (ur. 3 czerwca
2005). Zanim wyszła za
rapera, Anouk była żoną znanego z holenderskiego Idola (był jurorem w latach 2002-2004)
Edwina Jansena.
„Sing Singalong Songs” jest
jej ósmym studyjnym wydawnictwem.
Oczko wyżej pojawia się nowa-
stara kapela, która jako band Black Star Riders, nawet nie ma jeszcze roku
istnienia.
W październiku ubiegłego roku
- Scott Gorham (z którym miałem
przyjemność niedawno rozmawiać), Brian Downey, Darren Wharton, Ricky Warwick, Damon Johnson oraz
Marco Mendoza poinformowali o planowanym zakończeniu działalności Thin Lizzy.
Niewiele potem zawiadomili o stworzeniu nowego projektu o nazwie Black Star
Riders.
W składzie Black Star Riders znaleźli się wokalista Ricky Warwick, gitarzyści Scott Gorham i Damon Johnson oraz basista Marco Mendoza. Odpowiedzialny za klawisze Darren Wharton postanowił skoncentrować się na własnym zespole Dare oraz innych muzycznych i filmowych projektach. W szeregach nowej formacji zabrakło również perkusisty Briana Downeya, jedynego członka Thin Lizzy grającego w kapeli od samego początku. Downey nie miał już ochoty jeździć w trasy, dlatego w Black Star Riders został zastąpiony przez Jimmy'ego DeGrasso współpracującego wcześniej m.in z Alice Cooperem, Megadeth, Davidem Lee Rothem, Suicidal Tendencies czy Ministry.
Black Star Riders już w styczniu rozpoczął rejestrację debiutanckiego albumu, którego producentem jest sam Kevin Shirley (Led Zeppelin, Joe Bonamassa, Iron Maiden, Aerosmith, Rush, Europe). Materiał powstał w czasie trasy Thin Lizzy i zawiera pierwiastki charakterystyczne dla tego składu, nie zabraknie jednak całkiem nowych elementów. W zespole panuje kreatywna atmosfera, jak mówi Ricky Warwick "synergia pomiędzy naszą piątką jest wręcz fenomenalna i nie mogę się już doczekać, kiedy świat pozna nasze kawałki".
Nowy album właśnie ujrzał światło dzienne nakładem Nuclear Blast. Black Star Riders jest jednym z pierwszych zespołów pozyskanych do tej stajni, przez Monte Connera, legendarnego managera związanego przez wiele lat z Roadrunner, a obecnie współpracującego z niemiecką wytwórnią. Na top wydelegowaem open album „All Hell Breaks Loose”.
W składzie Black Star Riders znaleźli się wokalista Ricky Warwick, gitarzyści Scott Gorham i Damon Johnson oraz basista Marco Mendoza. Odpowiedzialny za klawisze Darren Wharton postanowił skoncentrować się na własnym zespole Dare oraz innych muzycznych i filmowych projektach. W szeregach nowej formacji zabrakło również perkusisty Briana Downeya, jedynego członka Thin Lizzy grającego w kapeli od samego początku. Downey nie miał już ochoty jeździć w trasy, dlatego w Black Star Riders został zastąpiony przez Jimmy'ego DeGrasso współpracującego wcześniej m.in z Alice Cooperem, Megadeth, Davidem Lee Rothem, Suicidal Tendencies czy Ministry.
Black Star Riders już w styczniu rozpoczął rejestrację debiutanckiego albumu, którego producentem jest sam Kevin Shirley (Led Zeppelin, Joe Bonamassa, Iron Maiden, Aerosmith, Rush, Europe). Materiał powstał w czasie trasy Thin Lizzy i zawiera pierwiastki charakterystyczne dla tego składu, nie zabraknie jednak całkiem nowych elementów. W zespole panuje kreatywna atmosfera, jak mówi Ricky Warwick "synergia pomiędzy naszą piątką jest wręcz fenomenalna i nie mogę się już doczekać, kiedy świat pozna nasze kawałki".
Nowy album właśnie ujrzał światło dzienne nakładem Nuclear Blast. Black Star Riders jest jednym z pierwszych zespołów pozyskanych do tej stajni, przez Monte Connera, legendarnego managera związanego przez wiele lat z Roadrunner, a obecnie współpracującego z niemiecką wytwórnią. Na top wydelegowaem open album „All Hell Breaks Loose”.
Michaela Buble kojarzy każdy
ale nie każdy zna Erin Boheme.
A 4 marca całkiem pocichutku
do sklepów trafi album Erin Boheme „What a Life”. Płytę wyprodukował … właśnie Michael
Buble. To zdecydowanie najciekawsza smooth-jazzowa premiera tej wiosny. Wyprodukowany
przez Michaela Bublé album „What a life” to druga płyta długogrająca w dorobku
Erin Boheme. Album zawiera łącznie dziesięć utworów, w tym promujący „In My
Place”, który pochodzi z repertuaru grupy Coldplay. On dziś na razie tylko na
98 ale…o losy tego nagrania byłbym spokojny.
Urodzona w 1986 roku
wokalistka podpisała kontrakt z wytwórnią Concord gdy miała 17 lat.
Zadebiutowała w 2006 roku albumem „What is love”, który dotarł do 17 miejsca na
liście jazzowych płyt magazynu Billboard.
Kiedy Michael Bublé usłyszał
kilka piosenek Erin, zwrócił uwagę na jej wyjątkowy talent, zarówno jako
autorki utworów jak również jako piosenkarki, odnajdując w jej muzyce
podobieństwo do Carly Simon. Polecam Wam szczególnej uwadze ową propozycję…
Na 80 oraz 41 moje odkrycia z
australijsiej listy przebojów.
Na niższej lokacie, niedawny
numer jeden listy najlepiej sprzedających się albumów w kraju kangurów…
Birds Of Tokyo powstali w Perth w 2004 roku a album
„March Fires” jest ich czwartym studyjnym materiałem i zarazem największy
odnosi sukces.
Skład kapeli to
Ian "White Goods"
Berney — bass- jedyny nowy człowiek w kapeli (od 2011 roku)
Ian Kenny — vocals
Glenn Sarangapany — keys
Adam Spark — guitar
Adam Weston — drums
Wyższa premiera to propozycja
od zespołu, który rządzi w Australii od dwóch tygodni czyli The Cat Empire.
Formacja jest australijską grupą muzyków, składającą się z dwóch głównych
wokali, dwóch trąbek, puzonu, saksofonu, perkusji, klawiszy i DJ'a oraz wielu
innych instrumentów.
Powstała w Melbourne,
w Australii.
Ich brzmienie jest często opisywane jako mieszanka jazzu, ska, funku i rocka z dużymi
wpływami latynoskimi.
Zespół koncertował w wielu
miejscach w Australii, USA
i Europie,
oraz wydał cztery albumy, z których dwa pierwsze otrzymały status podwójnej
platynowej płyty, zaś trzeci otrzymał ARIA Music Award w
kategorii The Best World Album. Ich czwarta płyta, So many Nights, została
wydana na rynek 22 sierpnia 2007. Piosenka "Sly" została wykorzystana
w grze EA Sports FIFA 08.
Aktualnie w skład The Cat
Empire wchodzą Ollie McGill (klawisze i
wokal), Ryan Monro (bas i wokal), Felix Riebl (perkusja i
wokal główny), Harry James Angus (Trąbka
i wokal główny), Will Hull-Brown (bębny) i Jamshid
"Jumps" Khadiwhala (perkusja). Graja również z wieloma
artystami gościnnie.
Częstym tematem ich utworów
jest odrzucenie szerzącego się materializmu, wojny, nietolerancji i
entuzjastyczne przyjęcie różnorodności kulturowej oraz prostego beztroskiego
życia. Fanów taktują bardzo ciepło wysyłając, między innymi, osobiście
podpisane i zaadresowane kartki do członków ich wolontariackich zespołów
promocyjnych. Nazwa zespołu wzięła się od tytułu rysunku młodszego brata Felixa
Riebla, Maxa.
Dyskografia
- The Cat Empire (2003) - #15 Australia
- Two Shoes (2005) - #1 Australia
- Cities (The Cat Empire album) (2006) - #11 Australia
- So Many Nights (2007) - #2 Australia
- The Cat Empire#2009 (2010)
- Live @ Adelphia (2001)
- On the Attack (2004)
- Live on Earth (2009) - #14 Australia
- Cinema (2010) - #3 Australia
- Steal The Light (2013) #1 Australia
Na 39 oraz 3- wspominany
wcześniej Ville Valo z zespołem Him.
Zespół założony został w
1995r. w Finlandii przez Ville Valo- nazywanego także "chłopcem o
anielskiej twarzy i diabelskim uśmiechu". Zresztą nie tylko uśmiechu. Sam
jego wygląd (mroczny i tajemniczy) ma powiązanie z pochodzeniem Fina.
Przodkowie jego matki pochodzili z ... Transylwanii (ojczyzny Drakuli) Być może
istnieją jakieś powiązania..... Oprócz wyglądu Ville wyróżnia się również
talentem muzycznym, co jak sami wiemy, wspaniale wykorzystał we własnym
życiu. W wieku 14 lat Valo dowiedział się o interesie swojego ojca, który
prowadził sex shop. Kiedy zaś ukończył 18 lat zaczął w nim pracować. Znajomi
zazdrościli mu niecodziennego zajęcia, ale on sam nie był usatysfakcjonowany
posadą sprzedawcy. Kochał muzykę i to ona była jego prawdziwą pasją. Dźwięki,
które słyszał wokół siebie wydawały mu się zwyczajne - brakowało im duszy. Sam
chciał zmienić muzykę panującą w owym czasie, stworzyć coś niezwykłego. Jego
marzeniem było skomponowanie takich dźwięków, które poruszą każdego, będą
wzbudzać w człowieku prawdziwe emocje, i które słuchający ich na zawsze
zapamięta. Wędrówkę do celu rozpoczął utworzeniem zespołu wraz z
kolegami.
Na początku nie wiedzieli do jakiej kategorii rocka zaliczyć własną twórczość, ale stworzyli wizję nowej jego odmiany "love metalu". Miał on łączyć dokonania Depeche Mode z Dimmu Borgir, w tle rodem z filmów Davida Lyncha.
Nowopowstała grupa została nazwana Him, co jest skrótem od His Infernal Majesty. W tłumaczeniu na język polski nazwa ta oznacza "Jego Piekielna Wysokość". Zespół podkreśla, że nie ma ona nic wspólnego z jakąkolwiek religią czy ideologią. Ville wraz z kolegami wybrali ją, gdyż wydała im się adekwatna (mroczne spojrzenie i pochodzenie wokalisty). W niektórych wywiadach Finowie udzielali jeszcze innej odpowiedzi na pytanie o znaczenie HIM. Powiedzieli, że nie wyraża ona niczego konkretnego. Być może członkowie grupy na początku uważali ten skrót za nic wyjątkowego, zwykły ciąg wyrazów, ale od kiedy zaczęli być z nim identyfikowani, zmienili zdanie.
Ważnym symbolem dla Hima stały się trzy szóstki, które powszechnie kojarzone są z satanizmem (numer bestii). Jednakże w tym przypadku kapela również ma zupełnie inne poglądy w tej sprawie. 666 kojarzy im się ze sprzecznością pomiędzy dobrem i złem w miłości. Według nich to głębokie uczucie jest ważniejsze od życia, a przez to bliskie śmierci.. Sam Ville Valo sądzi, że numer ten symbolizuje nasze najskrytsze pragnienia, do których dążymy z całych sił, mimo iż wiemy, że w końcu nas zniszczą. Szóstki pojawiają się też na debiutanckim albumie zespołu, który nosi nazwę "Greatest Lovesongs vol.666". Pierwszy utwór na kompakcie to "Your Sweet Six Six Six". Kiedy włożymy krążek do odtwarzacza okaże się, że zawarte jest w nim 66 utworów, z których tylko dziesięć początkowych jest piosenkami. Po ich wysłuchaniu następuje cisza podzielona na 56 fragmentów i na sam koniec ostatnia, sześćdziesiąta szósta część, która trwa około ośmiu minut, i w jakiej dopiero po prawie sześciu minutach ciszy pojawiają się pierwsze, dziwne dźwięki, a raczej odgłosy. Kiedy płyta już całkowicie się kończy na wyświetlaczu odtwarzacza widnieją tylko same szóstki.
Istnieje jeszcze jeden bardzo ważny symbol kapeli- Heartagram. Członkowie Him'u traktują go jako ich znak graficzny. Stanowi on połączenie serca i pentagramu, co odzwierciedla teksty zespołu, ukazujące miłość od jej ciemnej, beznadziejnej strony.
Na początku nie wiedzieli do jakiej kategorii rocka zaliczyć własną twórczość, ale stworzyli wizję nowej jego odmiany "love metalu". Miał on łączyć dokonania Depeche Mode z Dimmu Borgir, w tle rodem z filmów Davida Lyncha.
Nowopowstała grupa została nazwana Him, co jest skrótem od His Infernal Majesty. W tłumaczeniu na język polski nazwa ta oznacza "Jego Piekielna Wysokość". Zespół podkreśla, że nie ma ona nic wspólnego z jakąkolwiek religią czy ideologią. Ville wraz z kolegami wybrali ją, gdyż wydała im się adekwatna (mroczne spojrzenie i pochodzenie wokalisty). W niektórych wywiadach Finowie udzielali jeszcze innej odpowiedzi na pytanie o znaczenie HIM. Powiedzieli, że nie wyraża ona niczego konkretnego. Być może członkowie grupy na początku uważali ten skrót za nic wyjątkowego, zwykły ciąg wyrazów, ale od kiedy zaczęli być z nim identyfikowani, zmienili zdanie.
Ważnym symbolem dla Hima stały się trzy szóstki, które powszechnie kojarzone są z satanizmem (numer bestii). Jednakże w tym przypadku kapela również ma zupełnie inne poglądy w tej sprawie. 666 kojarzy im się ze sprzecznością pomiędzy dobrem i złem w miłości. Według nich to głębokie uczucie jest ważniejsze od życia, a przez to bliskie śmierci.. Sam Ville Valo sądzi, że numer ten symbolizuje nasze najskrytsze pragnienia, do których dążymy z całych sił, mimo iż wiemy, że w końcu nas zniszczą. Szóstki pojawiają się też na debiutanckim albumie zespołu, który nosi nazwę "Greatest Lovesongs vol.666". Pierwszy utwór na kompakcie to "Your Sweet Six Six Six". Kiedy włożymy krążek do odtwarzacza okaże się, że zawarte jest w nim 66 utworów, z których tylko dziesięć początkowych jest piosenkami. Po ich wysłuchaniu następuje cisza podzielona na 56 fragmentów i na sam koniec ostatnia, sześćdziesiąta szósta część, która trwa około ośmiu minut, i w jakiej dopiero po prawie sześciu minutach ciszy pojawiają się pierwsze, dziwne dźwięki, a raczej odgłosy. Kiedy płyta już całkowicie się kończy na wyświetlaczu odtwarzacza widnieją tylko same szóstki.
Istnieje jeszcze jeden bardzo ważny symbol kapeli- Heartagram. Członkowie Him'u traktują go jako ich znak graficzny. Stanowi on połączenie serca i pentagramu, co odzwierciedla teksty zespołu, ukazujące miłość od jej ciemnej, beznadziejnej strony.
Tyle o początkach zespołu, o
których każdy szanujący się fan kapeli wiedzieć powinien.
Na 21 oraz 16 dwie odsłony
najnowszej płyty TinkaBelle. W szybkim głosowaniu na facebooku, moje słuchaczki
zdecydowały, że na listę powinienem wydelegować utwór „Stay On”. Nie mogłem
jednak zapomnieć o drugim nagraniu „Follow Your Heart”, które niżej ale jednak
także dziś pojawia się na liście.
Tanja
Bachmann jest wokalistką tej szwajcarskiej formacji TinkaBelle, która powstała
w 2009 roku ... no powiedzmy w Zurichu, bo członkowie kapeli pochodzą także z
Aargau
oraz Berna. Skład uzupełniają Lukas Schwengeler, Andreas Käppeli, Sandra Merk,
Andy Renggli oraz Marcel Zimmermann. Swój pierwszy album wydali przed dwoma
laty, najnowszy "On My Way"- w Szwajcarii oraz Austrii ukazał się w
ubiegłym roku, teraz formacja atakuje resztę Europy. TinkaBelle specjalizuje
się w muzyce country, którą w udany sposób miesza z popem. Album promowało
nagranie "Follow Your Heart", do którego nakręcono wideoklip.
Gościnnie pojawili się w nim wokaliści z niemieckiej formacji The Baseballs. Z
jednej strony to propozycja dla fanów Taylor Swift czy Carrie Underwood. Ale w
ich muzyce doszukiwałbym się także fascynacji The Corrs czy Kelly Willis. A do
tego Tanja jakoś dziwnie przypomina mi Tracey Thorn...naprawdę...
Na
15 powraca Włoch, Filippo Neviani, bardziej znany jako Nek.
Nek urodził się w Sassuolo,
małym mieście w prowincji Modena.
Swoją karierę rozpoczął w bardzo młodym wieku, bo skończywszy 9 lat nauczył się
grać na gitarze. W 1984
wraz Gianlucą Vaccarim utworzyli duet, który wkrótce stał się bardzo popularny
wśród młodzieży. Na początku zwykle grywali na studniówkach, przyjęciach
urodzinowych i wielu innych okazyjnych wydarzeniach. Wtedy też Filippo zaczął
"na poważnie" zajmować się śpiewaniem - najpierw z grupą country
Winchester, a potem z zespołem White Lady, specjalizującym się w rocku. W 1991
zajął drugie miejsce na Festivalu w Castrocaro, który w tamtych czasach uważany
był za prawdziwą trampolinę dla mało znanych artystów.
W 1992 wydał swój pierwszy
solowy album (tym samym debiutując pod obecnym pseudonimem). Chociaż był to
dopiero debiut, jego wielki talent został od razu zauważony. Zaledwie rok
później, dzięki utworowi „In te Nek” zajął trzecie miejsce pośród "młodych"
na Festiwalu w Sanremo. In te to także tytuł
drugiej płyty Neka.
W 1994 r. Nek wydał swój
trzeci album, „Calore Umano” i ulokował się od razu na drugim miejscu Festivalu
Italiano z piosenką „Angeli Nel Ghetto”. W tym roku Neviani zdobył także ważne
wyróżnienie: nagrodę dla Najlepszego Młodego Wykonawcy Włoskiego. Wyróżnienie
to otworzyło przed utalentowanym piosenkarzem wiele nowych ścieżek kariery. Od
tej pory Nek mógł być zaliczany do grona najznakomitszych artystów włoskich.
Jednak dopiero w 1996 roku udało mu się
osiągnąć międzynarodową sławę. Po podpisaniu kontraktu z WEA (dziś Warner Music)
w 1997 wziął udział w Festiwalu w Sanremo ze swoim wielkim hitem „Laura Non
C'e'”. Mimo, iż piosenka nie została doceniona w generalnej klasyfikacji, stała
się największym przebojem Sanremo '97. Utwór został umieszczony na
albumie „Lei, Gli Amici E Tutto Il Resto”, za który Nek otrzymał we Włoszech
sześć platynowych płyt; album rozszedł się w 600.000 kopii. W lecie Nek
wystąpił w konkursie Festivalbar z utworem Sei
Grande. W tym samym czasie wspomniany wyżej album podbijał rynki muzyczne w
Europie (Hiszpania, Portugalia, Francja, Niemcy, Szwajcaria, Austria, Szwecja,
Finlandia, Belgia) i Ameryce Południowej (Brazylii, Peru, Kolumbia, Argentyna).
Odzew słuchaczy był naprawdę olbrzymi - płyta na całym świecie sprzedana
została w liczbie 2 milionów kopii.
W czerwcu 1998 r ukazała się
piąta płyta włoskiego artysty, „In Due”, a singiel „Se Io Non Avessi Te” był
przez cztery miesiące najczęściej puszczanym hitem przez najważniejsze stacje
radiowe. Nek został także doceniony przez melomanów Starego Kontynentu -
09.07.1998 otrzymał nagrodę IFPI, za to, że jego poprzednia płyta, „Lei, Gli Amici E Tutto
Il Resto” została zakupiona w Europie przez ponad 1.000.000 osób. „In Due”
także bije rekordy popularności: płyta platynowa w Hiszpanii, złota w Austrii,
Szwajcarii, Argentynie... W Niemczech „In Due” znalazło się w pierwszej
dwudziestce najlepiej sprzedających się albumów. W 1999 Nek wyruszył w świat z
wielkim tournee promującym jego płyty.
Minęły trzy lata i 24 maja 2002 ukazał się siódmy
album, „Le Cose Da Difendere”. Nek zmieniał styl muzyki na
"mocniejszy" i "bardziej dojrzały". Managerem Neka został
Alfredo Cerutti, a produkcją zajął się Dado Parisini, który wcześniej
wypromował Laurę Pausini. W październiku ukazała się (w
dwóch wersjach językowych) składanka „Nek. The Best of... L'anno Zero”.
podsumowująca 10 lat ciężkiej pracy artysty. Została sprzedana w 250.000 kopii
(we Włoszech), a na liście przebojów utrzymywała się przez ponad 27 tygodni.
W 2005 roku wydał album „Una
Parte Di Me”, zawierający piosenkę „Lascia che io sia”, która wkrótce
wielokrotnie zajmowała pierwsze miejsce na listach włoskich przebojów. Nek
wziął udział w koncercie Live 8, który odbył się na Circus
Maximus 2 lipca 2005 roku.
We wrześniu 2006 poślubił swoją byłą
asystentkę Patrizie Vacondio.
Był to też rok wydania jego dziesiątego
albumu „Nella Stanza 2”.
Singlem, promującym płytę został utwór „Instabile”. Na początku roku 2007 Nek
wydał następny singiel „Notte di Febbraio”. Od 24.02 singiel „Instabile” (w
wersji hiszpańskiej „Vertigo”) bił rekordy popularności w Hiszpanii.
Album najnowszy „Filippo
Neviani” we Włoszech ukazał się 16 kwietnia i jest jedenastym studyjnym dziełem
artysty. W moim odczuciu, jednym z najważniejszych. Na top wybrałem kompozycję
„Hey Dio”.
Na 14 absolutna
niespodziewajka.
I jak napiszę, że absolutna
sensacja to co? Kolejne muzyczne zaskoczenie w 2013 roku, kolejny wielki
comeback- szacunek i czapki z głów!!! Po 29 latach od ostatniego studyjnego
krążka do naszych rąk trafia czwarta płyta w dyskografii formacji Visage!!!
Na wokalu Steve Strange, na basie Steve Barnacle, który pracował przy płycie "Beat Boy" z 1984 roku, a także Robin Simon - znany z wcześniejszych występów w Ultravox oraz Magazine i Lauren Duvall- wokal.
Do współpracy zaprosili również Dave'a Formula - keybordzistę, który prócz współpracy z Visage ma na swoim koncie pracę z Magazine oraz Micka MacNeila- z tym samym instrumentem- z Simple Minds!!! Na płycie wśród gości m.in Rusty Egan (Visage, The Rich Kids, Misfits, The Skids) oraz sam Midge Ure!!!
Szczególnej uwadze polecam "Shameless Fashion", "She's Electric (Coming Around)" oraz bardzo korelujący z dokonaniami Duran Duran "Hiden Sign". Do zasłuchania. Na liście nagranie- „Never Enough”.
Na wokalu Steve Strange, na basie Steve Barnacle, który pracował przy płycie "Beat Boy" z 1984 roku, a także Robin Simon - znany z wcześniejszych występów w Ultravox oraz Magazine i Lauren Duvall- wokal.
Do współpracy zaprosili również Dave'a Formula - keybordzistę, który prócz współpracy z Visage ma na swoim koncie pracę z Magazine oraz Micka MacNeila- z tym samym instrumentem- z Simple Minds!!! Na płycie wśród gości m.in Rusty Egan (Visage, The Rich Kids, Misfits, The Skids) oraz sam Midge Ure!!!
Szczególnej uwadze polecam "Shameless Fashion", "She's Electric (Coming Around)" oraz bardzo korelujący z dokonaniami Duran Duran "Hiden Sign". Do zasłuchania. Na liście nagranie- „Never Enough”.
Na 11 i na szczycie- dwa
niezwykle ważne nagrania tego roku, oba Justina Timberlake’a!!! Oba też
oglądałem w wersji live- podczas tegorocznej ceremonii rozdania Grammy Awards.
"The 20/20
Experience", z którego pochodzą „Pusher Love Girl” oraz „Suit& Tie”
wykonane z Jay’em Z, to pierwsza po siedmiu latach przerwy długogrająca płyta
Justina Timberlake'a.
Jego ostatnia pozycja
"FutureSex/LoveSounds" miała swoją premierę w 2006 roku. Artysta ma
na swoim koncie jeszcze jeden album "Justified" z 2002 roku. Zanim
piosenkarz zdecydował się na karierę solową koncertował z grupą N'Sync.
Promujący płytę "The 20/20 Experience" singiel "Suit & Tie", nagrany z gościnnym udziałem rapera Jaya-Z, w kilka dni od premiery wszedł na playlisty praktycznie wszystkich największych rozgłośni radiowych całego świata. W dniu premiery utwór znalazł się na pierwszym miejscu rankingu najczęściej kupowanych singli w iTunes w 31 krajach, w tym: w USA, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Francji i Polsce.
Z okazji premiery nowego krążka Justin Timberlake przygotował niespodziankę dla swoich fanów. Przez prawie tydzień od dnia premiery licząc, odwiedzając oficjalną stronę muzyka można było skorzystać ze specjalnego "urządzenia do badania wzroku". Korzystając z przycisków, koryguje się pole widzenia tak, aby można było odczytać ostatnią linię tekstu, która zawiera kod. Jego poprawne wpisanie dawało fanom dostęp do ekskluzywnych materiałów.
Produkcją albumu "The 20/20 Experience" zajął się, tak jak poprzednio, Timbaland, Jerome "J-Roc" Harmon oraz sam wokalista. Teraz gdy iat lekko odetchnął od tego wyjątkowego dzieła, spokojnie i nieśpiesznie wprowadzam na listę dwie propozycje. Dla jednej dziś skończyło się to szczytem listy. Gratulujemy…
Promujący płytę "The 20/20 Experience" singiel "Suit & Tie", nagrany z gościnnym udziałem rapera Jaya-Z, w kilka dni od premiery wszedł na playlisty praktycznie wszystkich największych rozgłośni radiowych całego świata. W dniu premiery utwór znalazł się na pierwszym miejscu rankingu najczęściej kupowanych singli w iTunes w 31 krajach, w tym: w USA, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Francji i Polsce.
Z okazji premiery nowego krążka Justin Timberlake przygotował niespodziankę dla swoich fanów. Przez prawie tydzień od dnia premiery licząc, odwiedzając oficjalną stronę muzyka można było skorzystać ze specjalnego "urządzenia do badania wzroku". Korzystając z przycisków, koryguje się pole widzenia tak, aby można było odczytać ostatnią linię tekstu, która zawiera kod. Jego poprawne wpisanie dawało fanom dostęp do ekskluzywnych materiałów.
Produkcją albumu "The 20/20 Experience" zajął się, tak jak poprzednio, Timbaland, Jerome "J-Roc" Harmon oraz sam wokalista. Teraz gdy iat lekko odetchnął od tego wyjątkowego dzieła, spokojnie i nieśpiesznie wprowadzam na listę dwie propozycje. Dla jednej dziś skończyło się to szczytem listy. Gratulujemy…
I jeszcze tylko o pozycji
numer 2.
30 kwietnia za Oceanem Fleetwood Mac, wydali EP-kę, "Extended Play" będącą pierwszym nowym materiałem artystów od 2003 roku. Na zestaw złożyły się cztery piosenki, teraz muzycy zdradzili, że podczas sesji zarejestrowano w sumie osiem utworów.
"Mogę spokojnie powiedzieć, że jest więcej niż te cztery kawałki, jakie usłyszycie od Fleetwood Mac" - powiedział Lindsey Buckingham. Pozostaje tylko pytanie, w jakiej formie i kiedy.
Ostatni longplay rockowej formacji to "Say You Will" z kwietnia 2003 roku. Jeszcze będąc w Programie Pierwszym Polskiego Radia odpowiedzialnym za nowości, play listy i prowadzenie audycji, udało mi się lansować ostatnie studyjne krążki Stevie Nicks oraz Lindsey'a Buckinghama. A teraz proszę, jeden z najbardziej ukochanych przeze mnie bandów obdarował nas klasyczną "czwóreczką". Na top zdecydowanie wybieram "Sad Angel"...
Czyli pierwsza trójka listy
to dziś same premiery- na 3 Him, oczko wyżej wspomniane Fleetwood mac a na 1-
Justin Timberlake i Jay Z
Do miłego posłuchania…
Ps. a w niedzielę na
Torwarze…na żywo Lana Del Ray…u mnie z soundtracka „The Great Gatsby” z 19 na
18.
Prześlij komentarz