David James Ball urodził się 3 maja 1959 roku w Chester w hrabstwie Cheshire w Anglii, a następnie adoptował i wychował w Blackpool. Uczył się w Arnold School, a następnie studiował sztukę na Politechnice w Leeds, gdzie poznał Marca Almonda. W 1978 roku założyli synthpopowy duet Soft Cell, który istniał do 1984 roku. W 1983 roku, będąc członkiem zespołu, wydał solowy album „In Strict Tempo”, na którym wystąpili Gavin Friday, Genesis P-Orridge i Virginia Astley. Później współpracował z P-Orridge przy ścieżce dźwiękowej do zachodnioniemieckiego filmu „Decoder”, w którym wystąpili również inni artyści z Some Bizzare.
Po rozwiązaniu Soft Cell, Ball założył nowy zespół, Other People, ze swoją ówczesną żoną Gini Hewes (która wcześniej współpracowała z Almondem w zespole Marc and the Mambas) i Andym Astle, ale wydali tylko jeden singiel „Have a Nice Day”.
Pod koniec lat 80. założył z Nickiem Sandersonem i Jamiem Jonesem kolejny krótko działający zespół, English Boy on the Loveranch, z którym wydał dwa single hi-NRG: „The Man in Your Life” i „Sex Vigilante”.
Był także częścią Psychic TV, pracując nad albumami kompilacyjnymi „Jack the Tab” i „Tekno Acid Beat”, gdzie poznał Richarda Norrisa (nagrali razem utwór „Meet Every Situation Head On” jako M.E.S.H.) i z którym później założył Grid publikując single takie jak „Floatation”, „A Beat Called Love” i „Swamp Thing”.
Ball ponownie zjednoczył się z Almondem w Soft Cell w 2001 roku, wydając nowy album „Cruelty Without Beauty”.
W 2010 roku założył zespół Nitewreckage z Celine Hispiche, Rickiem Mulhallem i Terrym Neale’em. Ich debiutancki album, „Take Your Money and Run”, ukazał się 6 czerwca 2011 roku w wytwórni Alaska Sounds, a poprzedzał go singiel „Solarcoaster”. Album został współprodukowany i zmiksowany przez Martina Rushenta. W 2016 roku Ball i pianista klasyczny Jon Savage współpracowali przy eksperymentalnym albumie elektronicznym „Photosynthesis”. W 2018 roku Soft Cell ponownie zjednoczył się na ostatni koncert, świętując 40. rocznicę powstania duetu.
Ball pracował również jako producent, z Vicious Pink Phenomena (którzy zaczynali jako duet akompaniujący wczesnemu Soft Cell), Virgin Prunes i pobocznym projektem Rose McDowall Ornamental w latach 80., a później z Kylie Minogue, Gavinem Fridayem i Anni Hogan. Remiksował również dla takich artystów i zespołów jak David Bowie, Vanessa-Mae i Erasure (wiele remiksów powstało również z udziałem Norrisa jako Grida). Ball współpracował również z Fridayem nad coverem utworu „Ghost Rider” zespołu Suicide na potrzeby limitowanej serii EP z okazji 70. urodzin Alana Vegi.
6 maja 2022 roku jeszcze raz z Markiem Almondem zjednoczyli siły i wydali doskonały piąty album Soft Cell „Happiness Not Included”. Płyta dotarła na UK Charts do 7 lokaty.
Ball zmarł spokojnie we śnie w swoim domu wczoraj- 22 października 2025 roku.
Marc Almond napisał:
Trudno to pisać, a co dopiero przetworzyć w głowie, ale z wielkim smutkiem przyjmuję wiadomość, że druga połowa Soft Cell, wspaniały, genialny - geniusz muzyczny David Ball, zmarł spokojnie we śnie we wtorek wieczorem. Jak wielu z Was wie, Dave od dawna chorował, a jego stan zdrowia powoli się pogarszał w ostatnich latach.
Mimo to zawsze wracał z determinacją, by kontynuować pracę w studiu i, chociaż nie mógł wyjechać za granicę, nadal mógł występować ze mną jako Soft Cell okazjonalnie w Wielkiej Brytanii. Jego ostatni występ miał miejsce kilka tygodni temu na festiwalu Rewind, gdzie byliśmy gwiazdą dla ponad 20 000 osób, po czym był uszczęśliwiony i otrzymał ogromny zastrzyk energii.
Pod wieloma względami pasuje, że nasz kolejny (i zarazem ostatni) album nosi tytuł „Danceteria”, ponieważ motyw przewodni zabiera nas w podróż niemal do samego początku, do Nowego Jorku na początku lat 80., miejsca i czasu, które tak naprawdę nas ukształtowały. Zawsze czuliśmy się honorowym amerykańskim zespołem, a jednocześnie kwintesencją brytyjskiej kultury. Zawsze odnosiliśmy się do historii i mitów Soft Cell, a ten album w wielu aspektach zamknie dla nas to koło.
Chciałbym, żeby został z nami, aby za kilka lat świętować 50. rocznicę. Zawsze będzie kochany przez fanów, którzy kochali jego muzykę. To banał, ale muzyka żyje i gdzieś na świecie, w dowolnym momencie, ktoś słucha, gra, tańczy i czerpie przyjemność z utworu Soft Cell – nawet jeśli to tylko ten konkretny, dwuipółminutowy epos.
W tym momencie moje myśli są z jego rodziną.
Dziękuję, Dave, za to, że byłeś ogromną częścią mojego życia i za muzykę, którą mi dałeś. Nie byłoby mnie tu, gdzie jestem, gdyby nie ty.
Prześlij komentarz