Po audycji myśli się inaczej

04.03.

Wczoraj na scenie w Ośrodku Kultury Oko na warszawskiej Ochocie zapowiadając koncert Carmen Azuar i Tomasza Kaszubowskiego, powiedziałem, że to szczególny wieczór i w sumie noc. Bo za chwilę piękny koncert, bo po 21;00 w TVP eliminacje do Eurowizji a po północy w radiowej Jedynce w mojej ukochanej „Nocy z Jedynką” będę miał zacnych gości z Festiwalu Pannonica, którzy ogłoszą swój line up. Wydarzenie bez precedensu. Piękna sprawa.

I pięknie się to wszystko w rzeczywistości układało, choć system w studiu robił psikusa przed wejściem na antenę (komunikator się zepsuł) – szczęśliwie wszystko zostało w porę naprawione.

Jak jest audycja, to czas dla mnie i słuchaczy święty, iście i prawdziwie. Mam tego świadomość, dobór repertuaru płytowego zawsze jest wyjątkowy, szczególny i duużo większy niźli w stanie jestem pomieścić potem na antenie.

I to nie jest słowo związane z tłumaczeniem tylko kolejny „głos w sprawie wiadomej”, że naprawdę w muzyce tak polskiej jak i światowej naprawdę dzieje się bardzo wiele. Trzeba umieć szukać albo po prostu śledzić mój profil na facebooku, czytać bloga i przede wszystkim słuchać... mnie, muzyki, płyt jako takich.

Macieju- i tu śpieszę jednak z wyjaśnieniem. Bardzo Cię przepraszam, że jeszcze przed oficjalną premierą otrzymawszy Twój album w heroiczny wręcz sposób dostarczony mi na ostatnią chwilę do radia, nie odtworzyłem słuchaczom ani jednego dźwięku. Zwyczajnie nie zdążyłem, bo po koncercie jadąc do radia, musiałem ogarnąć audycję, gdzie wiele piosenek należało niestety wgrać do systemu, bo napłynęły drogą elektroniczną również na ostatnią chwilę. Ale- Macieju – Tubis = bo o Tobie piszę. To co przygotowaliście z Radkiem Bolewskim na płycie „Lunatyk” poraziło mnie absolutnie i do tego autentycznie. To była pierwsza płyta, którą włożyłem do odtwarzacza w niedzielny poranek- czyli tuż po południu, bo odsypiałem nockę... To płyta absolutna pod każdym względem, pięknie zagrana, cuudnie wyśpiewana z tekstami, które duużo wnoszą. I obiecuję w tym miejscu w sposób bardzo uroczysty, że będę Was prezentował słuchaczom tak duużo jak tylko się da. Obok zacnych pozycji od zespołu Lo Moon, od Aldi Meoli, Chicka Corei, zaskakującej Joasi Lewandowskiej (znów mi płyty nie przesłała ale szczęśliwie są inni życzliwi na tym świecie), Rhye, którzy to omamili mnie nie tylko okładką (o czym już pisałem), Michaela Landau z gośćmi czy Nessi Gomes, którą 26 września zapowiem jak najpiękniej umiem w warszawskim Klubie Progresja.

Zapowiadam to z wielką radością, wiedząc, że nie są to puste słowa. Moja częstotliwość audycji tej wiosny wzrośnie, już od kwietnia. Dwukrotnie czyli w każdy poniedziałek i środę- zawsze od 23;00 będę Was nocnie witał na antenie Polskiego Radia Dzieciom, odpowiednio w audycji „Co nam w duszy gra” oraz w „Muzycznych podróżach Adama Dobrzyńskiego”. Dwugodzinne spotkania pomieszczą wyjątkowo wiele cudeniek. I oczywiście radiowa Jedynka pozostanie bez zmian.

Tak to niebawem będzie.

A dziś był cuudowny dzień, bo nasi lekkoatleci oszaleli. Sztafeta 4x 400 wywalczyła złoto i Halowy Rekord Świata w takim stylu, że HOHO, dziewczyny na tym samym dystansie zdobyły srebro, w biegu na 1500 metrów w fenomenalny sposób uzyskaliśmy także srebro a w skoku o tyczce, piękny brąz. A do tego Kamil Stoch zdetronizował konkurencję i z ogromną przewagą wygrał konkurs w Lahti – w którym wczoraj drużynowo byliśmy drudzy. Coś pięknego, naprawdę.

I jeszcze za moment wielka gala Oscarów... tu jednak nocy zarywać nie będę, jak co roku, poczytam sobie wyniki przy śniadaniu. Nie jest to rozdanie statuetek Grammy, wiem, wiem, mamy szansę w kategorii Pełnometrażowy Film Rysunkowy ale i tak sprawdzanie wyników zacznę od Soundtracku i Piosenki.

A tymczasem

do miłego posłuchania i...

Dobrej nocki