Morris urodziła się w Arlington w Teksasie i tam dorastała. Lubiła śpiewać jako dziecko. Zaczęła występować publicznie w wieku nastoletnim i koncertowała w całym Teksasie. Pod koniec nastoletnich lat i na początku dwudziestki wydała trzy albumy studyjne w niezależnych wytwórniach płytowych. W tym samym okresie przeprowadziła się do Nashville, aby kontynuować karierę w muzyce country. Morris podpisała kontrakt wydawniczy, a później kontrakt płytowy po sukcesie streamingowym jej EP z 2015 r. o tym samym tytule.
Debiutancki album studyjny Morris, „Hero” (2016), został wydany w Columbia Nashville i łączył country z R&B. Jego główny singiel „My Church” stał się jej przełomowym singlem w radiu country, a po nim pojawiły się komercyjnie udane piosenki „80s Mercedes”, „I Could Use a Love Song” i „Rich”. W 2018 roku Morris współpracowała z Grey i Zeddem przy utworze „The Middle”. Wydany jako singiel, utwór znalazł się w pierwszej dziesiątce przebojów pop w różnych krajach. W 2019 roku wydała swój drugi album zatytułowany „Girl”. Album łączył country z różnymi stylami muzycznymi i zawierał współpracę z różnymi artystami. Zrodził single numer jeden „Girl” i „The Bones”.
Morris wydała swój trzeci album studyjny 25 marca 2022 roku zatytułowany „Humble Quest”. Album przyniósł Morris rekord Guinnessa za największą liczbę transmisji strumieniowych pierwszego dnia i pierwszego tygodnia albumu country artystki w Amazon Music.
W 2023 roku supportowała The Chicks a ich wspólny koncert miałem przyjemność podziwiać w Amsterdamie.
Morris znalazła się na wielu prestiżowych listach. Znalazła się na liście Forbesa 30 Under 30 w 2018 roku.
Magazyn Out uznał ją za jedną z najbardziej wpływowych i wpływowych artystek LGBTQ+ 2024 roku.
Billboard umieścił Morris na swojej liście Decade-end of the top 50 najbardziej utytułowanych artystów country 2010 roku.
W 2024 roku znalazła się na liście 100 Greatest Country Artists of All Time
„Dreamsicle” (stylizowany jako D R E A M S I C L E) to czwarty album studyjny amerykańskiej piosenkarki i autorki tekstów Maren Morris. Został wydany 9 maja 2025 roku przez Columbia Records.
Album poprzedziło wydanie rozszerzonej wersji zatytułowanej „Intermission” (2024) oraz trzech singli: „People Still Show Up”, „Carry Me Through” i „Bed No Breakfast”.
Maren Morris ogłosiła tytuł albumu, datę, listę utworów i grafikę 27 marca 2025 roku.
Tego samego dnia udostępniono wersję przedpremierową wraz z nowym singlem „Carry Me Through”.
„Bed No Breakfast” został wydany jako trzeci oficjalny singiel z albumu 18 kwietnia.
Teledyski do utworów „Lemonade”, „Cry in the Car”, „Dreamsicle”, „Too Good”, „Grand Bouquet” i „Holy Smoke” zostały wydane 9 maja wraz z premierą albumu, a pierwsze cztery z nich wyreżyserowała Blythe Thomas
Matt Collar, pisząc dla AllMusic, przyznał albumowi niemal idealną ocenę 4,5 na 5 gwiazdek, chwaląc kunszt Morris, jej wokal i pewność siebie, stwierdzając, że jej nowy album :
„Morris stworzyła album, który jest mniej oświadczeniem o odejściu od Nashville i muzyki country, a bardziej o transcendentnej wolności twórczej, która przychodzi wraz ze świadomością, kim jesteś”.
Podobnie Piper Westrom z RIFF Magazine nazwała „Dreamsicle”
„autentycznym wyrazem bólu, samoregeneracji [...] i uzdrowienia”, opisując płytę jako „dobrze wykonaną” i „prezentującą jej płynność jako artystki”.
Tymczasem Maura Johnston z Rolling Stone nazwała płytę:
„skomplikowaną, nowoczesną konfekcją popową”
Prześlij komentarz