My Private Chart
September 15, 2013
14 News
1
|
N
|
1
|
CHILDREN
|
ORPHANED LAND
|
1
|
2
|
10
|
7
|
COME BACK HAUNTED
|
NINE INCH NAILS
|
2
|
3
|
1
|
3
|
WHO YOU ARE
|
JOHN MAYER&
KATY PERRY
|
1
|
4
|
6
|
6
|
PAPER DOLL
|
JOHM MAYER
|
4
|
5
|
100
|
2
|
EASY
|
SHERYL CROW
|
5
|
6
|
2
3
|
8
11
|
PILLS
MIRRORS
|
BLACKFIELD
JUSTIN TIMBERLAKE
|
2
3
|
7
|
8
|
15
|
MONA LISA
|
GEORGE BENSON
|
7
|
8
|
N
|
1
|
THE SIMPLE MAN
|
ORPHANED LAND
|
8
|
9
|
72
|
7
|
GOTT MUSS EIN SEEMANN SEIN
|
SANTIANO
|
9
|
10
|
71
|
7
|
NIGHT CAFE
|
OMD
|
10
|
11
|
4
5
7
|
18
13
6
|
IF I TELL YOU I LOVE
YOU
WINGS
CRY TO THE WORLD
|
BETH HART& JOE
BONAMASSA
HAERTS
RENAISSANCE& IAN
ANDERSON
|
1
5
7
|
12
|
9
9
|
10
14
|
MY DESTINY COMING TO
PASS
VICTIM OF RITUAL
|
SIRENIA
TARJA TURUNEN
|
6
5
|
13
|
13
|
11
|
YOU’VE GOT IT
|
HARRY CONNICK JR
|
5
|
14
|
15
|
5
|
THRU THE WINDOW OF MY
MIND
|
BETH HART
|
10
|
15
|
15
16
|
5
2
|
BRAND NEW DAY
CURRENCY OF LOVE
|
KODALINE
JOSEPH ARTHUR
|
10
15
|
16
|
17
18
|
2
2
|
EVERYTHING
TOOKAH
|
MAYA JANE COLES&
KARIN PARK
EMILIANA TORRINI
|
16
16
|
17
|
19
|
2
|
EYES SO BLUE
|
JULIA AND THE DEEP SEA
SIRENS
|
17
|
18
|
N
|
1
|
CAPTIVE BOLT PISTOL
|
CARCASS
|
18
|
19
|
22
23
|
8
13
|
DEPROVED (IRRETRIEVABLY
LOST IMAGINATION)
HOLES
|
RIVERSIDE
PASSENGER
|
19
19
|
20
|
N
|
1
|
HONEYMOON AVENUE
|
ARIANA GRANDE
|
20
|
21
|
20
21
|
20
7
|
SHE MAKES ME HAPPY
TRAVELIN’ BOY
|
ROD STEWART
RUMER
|
20
20
|
22
|
24
|
6
|
SORRY SEEMS TO BE THE HARDEST WORD
|
SOPHIE TITH
|
22
|
23
|
25
|
18
|
DEAR SOBRIETY
|
PISTOL ANNIES
|
23
|
24
|
26
|
21
|
CREEP
|
MAX MUTZKE
|
24
|
25
|
27
|
17
|
LIQUID ARMS
|
BIRDS OF TOKYO
|
25
|
26
|
28
|
7
|
CHEZ KEITH ET ANITA
|
CARLA BRUNI
|
26
|
27
|
29
|
23
|
ZOMBIE BLOOD CURSE
|
SIX FEET UNDER
|
27
|
28
|
32
|
8
|
VALENTINE
|
TRICKY& CHET BAKER& FRANCESCA BELMONT
|
28
|
29
|
34
|
7
|
CRY ME A RIVER
|
AKIKO
|
29
|
30
|
33
|
7
|
SUNRISE
|
AYAKO SHIRASAKI PIANO TRIO
|
30
|
31
|
35
|
15
|
NY FUNNY VALENTINE
|
MATT DUSK& ARTURO SANDOVAL
|
31
|
32
|
36
|
14
|
RED
|
TAYLOR SWIFT
|
32
|
33
|
37
|
15
|
STARS FELL ON ALABAMA
|
KEITH JARRETT& GARY PEACOCK& JACK DeJOHNETTE
|
33
|
34
|
38
|
11
|
THINKIN ABOUT YOU
|
FRANK OCEAN
|
34
|
35
|
39
|
5
|
ALL THE WAY
|
MATT DUSK& EDYTA GORNIAK
|
35
|
36
|
40
|
15
|
KEEP YOUR EYES PEELED
|
QUEENS OF THE STONE AGE
|
36
|
37
|
41
|
15
|
HALO OF BLOOD
|
CHILDREN OF BODOM
|
37
|
38
|
42
|
7
|
MON RAYMOND
|
CARLA BRUNI
|
38
|
39
|
43
44
|
23
3
|
RHIANNE
I COME WITH KNIVES
|
RAY WILSON
IAMX
|
39
39
|
40
|
44
|
3
|
I NEVER WALK ALONE
|
MICHAL RUDAS
|
40
|
41
|
45
|
23
|
ROCK N ROLL (IN A BLACK HOLE)
|
ROB ZOMBIE
|
41
|
42
|
46
|
3
|
SORROW
|
IAMX
|
42
|
43
|
50
|
6
|
MOONLANDER
|
STONE GOSSARD
|
43
|
44
|
47
|
6
|
MISS YOU
|
KENDRA MORRIS
|
44
|
45
|
48
|
6
|
STARA PISEN
|
HANA HAGEROVA& JAROMIR NOHAVICA
|
45
|
46
|
49
|
6
|
AGONY
|
JAMES LaBRIE
|
46
|
47
|
52
|
8
|
TROUBLEMAKER
|
CAMERA OBSCURA
|
47
|
48
|
53
|
14
|
GET TO ME
|
LADY ANTEBELLUM
|
48
|
49
|
54
|
11
|
WHAT HAVE I DONE
|
LEANN RIMES& ALISON KRAUSS& DAN TYMINSKI
|
49
|
50
|
55
|
10
|
I’M A CUCKOO (AVALANCHES REMIX)
|
BELLE& SEBASTIAN
|
50
|
51
|
56
|
13
|
TILL YOU
|
ALANIS MORISSETTE
|
51
|
52
|
57
|
6
|
WHERE YOU STAND
|
TRAVIS
|
52
|
53
|
58
|
13
|
DARKEST WHITE
|
TRISTANIA
|
53
|
54
|
59
|
16
|
SISTER
|
THE BLACK KEYS
|
54
|
55
|
60
|
11
|
DNA
|
EMPIRE OF THE SUN
|
55
|
56
|
62
63
|
5
5
|
VIVIR MI VIDA
I’LL BE AROUND
|
MARC ANTHONY
EMPIRE OF THE SUN
|
56
56
|
57
|
64
|
5
|
MICHELLE
|
AL. DI MEOLA
|
57
|
58
|
65
|
14
|
ONE DAY
|
CARO EMERALD
|
58
|
59
|
66
|
14
|
JUST A FOOL
|
CHRISTINA AGUILERA& BLAKE SHELTON
|
59
|
60
|
67
|
8
|
INSTANT CRUSH
|
DAFT PUNK& JULIAN CASABLANCAS
|
60
|
61
|
68
|
9
|
TALK TO ME
|
Y’AKOTO
|
61
|
62
|
70
|
9
|
I THOUGHT ABOUT YOU
|
ELIANE ELIAS
|
62
|
63
|
69
|
6
|
NO RAFANDE
|
VACLAV NECKAR
|
63
|
64
|
73
|
13
|
KINGS HIGHWAY
|
SCORPION CHILD
|
64
|
65
|
74
|
9
|
DUNIA E
|
RICHARD BONA
|
65
|
66
|
75
|
10
|
NOTHING HERE BUT LOVE
|
LENKA
|
66
|
67
|
76
|
11
|
I AWAKE
|
SARAH BLASKO
|
67
|
68
|
77
|
9
|
STARRY NIGHT
|
THE WAYNE SHORTER QUARTET
|
68
|
69
|
78
|
7
|
IN LOVE WITH THE WORLD
|
AURA DIONE
|
69
|
70
|
80
|
10
|
BACK SEAT LOVER
|
MAYER HAWTHORNE
|
70
|
71
|
79
|
3
|
JANJO LA MAYA
|
RICHARD BONA
|
71
|
72
|
81
|
5
|
WILL YOU LOVE ME TOMORROW
|
AMANDA BRECKER
|
72
|
73
|
82
|
3
|
A LITTLE STAR
|
BEATA PATER
|
73
|
74
|
83
|
5
|
ANGELS IN EVERYTHING
|
BLUE OCTOBER
|
74
|
75
|
84
|
5
|
BLACK NEW WAYO
|
RUDOLPH RUNDOLPH& THE FAMILY BAND& CARLOS SANTANA
|
75
|
76
|
85
|
3
|
A CASE OF YOU
|
ANA MOURA
|
76
|
77
|
86
|
5
|
XANMAN
|
POND
|
77
|
78
|
87
|
5
|
PERIOD OIECE
|
LLOYD COLE
|
78
|
79
|
88
|
5
|
TOMORROW TOMORROW
|
ELEANOR FRIEDBERGER
|
79
|
80
|
89
|
5
|
YOU’RE MINE
|
SCUD MOUNTAIN BOYS
|
80
|
81
|
90
|
3
|
MANANA DE CARNAVAL
|
NATALIE COLE
|
81
|
82
|
91
|
5
|
LA CROISES DES
CHEMINS
|
HELENE SEGARA
|
82
|
83
|
92
|
5
|
GEORGIA
|
SOPHIE B. HAWKINS
|
83
|
84
|
93
|
5
|
BABY CAN I TOUCH YOUR BODY
|
CHANTE MOORE
|
84
|
85
|
94
|
3
|
UNTIL IT’S TIME FOR YOU TO GO
|
JANE MONHEIT
|
85
|
86
|
95
|
2
|
ELEVATE
|
THE WINERY DOGS
|
86
|
87
|
96
|
2
|
SKULLDIGGIN
|
BLACK JOE LEWIS
|
87
|
88
|
97
|
2
|
GOOD MORNING WASTELAND
|
VISTA CHINO
|
88
|
89
|
98
|
2
|
TRO OG KRAFT
|
SATYRICON
|
89
|
90
|
99
|
2
|
HAIL TO THE KING
|
AVENGED SEVENFOLD
|
90
|
91
|
N
|
1
|
ROSES (LIVE)
|
RPWL
|
91
|
92
|
N
|
1
|
DRIVE HOME
|
STEVEN WILSON
|
92
|
93
|
N
|
1
|
THURSDAY
|
PET SHOP BOYS&
EXAMPLE
|
93
|
94
|
N
|
1
|
PERSONAL JESUS
|
SAMMY HAGAR
|
94
|
95
|
N
|
1
|
OATH OF THE ABYSS
|
DEVILDRIVER
|
95
|
96
|
N
|
1
|
BIG TV
|
WHITE LIES
|
96
|
97
|
N
|
1
|
SUEONO CON ELLA
|
BUIKA
|
97
|
98
|
N
|
1
|
BLACK VALENTINE
|
CARO EMERALD
|
98
|
99
|
N
|
1
|
THE MAMBO CRAZE
|
DE PHAZZ
|
99
|
100
|
N
|
1
|
MOVING CLOUDS
|
YEAHWON SHIN
|
100
|
Wypadły z topu: 11(2)BETTER
NOT TO KNOW – AMY GRANT& VINCE GILL, 12(12)HIGH HOPES- KODALINE,
12(10)SPANISH RADIO- BIFFY CLYRO, 12(6)SPIDERBITER- NEWSTED, 13(17)HUSH HUSH-
PISTOL ANNIES, 14(6)BEAUTIFUL –MARIAH CAREY& MIGUEL, 27(19)BELIEVE IN ME-
BONNIE TYLER, 30(7)THIS IS LOVE (FEELS ALRIGHT)- CAMERA OBSCURA, 31(27)HOUND
DOG- ROBIN TROWER, 32(23)BETTER MAN- BETH HART, 51(13)ON IRA- ZAZ, 61(10)NAR
HON GLOMT- LASSE STEFANZ,
Dużo i wiele by pisać…25 lat
minęło jak…jeden dzień. Ale to tylko slogan, puste stwierdzenie. Prawda jest
taka, że to dwie trzecie mojego życia, to ponad dziesięć lat „zabawy” w muzykę
na poważnie, zawodowo.
Jak sobie przypomnę pierwsze
notowania, i w ogóle sens założenia listy, na wzór tej Markowej z Trójki….eh.
Żeby to wszystko było oryginalne, od samego początku założyłem, że na tej
liście, nie będzie miejsca dla polskiej muzyki, chyba, że w języku angielskim.
Wtedy jakoś do mnie zresztą nie przemawiała. Potem się w niej zakochałem by od
wielu lat promować. Ale zasada na mojej liście, pozostała niezmieniona. Za co
polskich artystów przepraszam. Choć tu odwrotnie niż na antenie Polskiego
Radia, anglojęzyczne piosenki mogą więcej. Tylko szkoda, że tak rzadko.
Myślałem czy przy tej
szczególnej okrągłej okazji nie pokusić się o TOP WSZECHCZASÓW ale skoro
robiłem go przy pierwszej 500-tce i tysięcznym notowaniu, będę konsekwentny.
Gdy moja zabawa w listę
nabierała rumieńców i z top 10 rozrosło się moje cotygodniowe zestawienie do
„pięćdziesiątki” nigdy nie sądziłem, że tak to się skończy. Mój blog, dręczenie
Was co tydzień linkami, postami przez rok nawet internetowa gazeta drukowała
moją „złotą” dziesiątkę z komentarzem…kto by się tego spodziewał.
Ale zaczynając pewne rzeczy w
życiu czasem warto nie kalkulować, nie planować, nie przewidywać. Po prostu
trzeba robić swoje. A że wyszło już z tego wszystkiego dwudziestopięciolecie,
no cóż… .może dociągnę do pięćdziesięciolecia?
Dziś tylko tyle słów, nie ma
co więcej się rozpisywać, trzeba świętować – tym bardziej, że na ten dzień,
lista specjalnie przesunięta została na niedzielę.
Ale z drugiej strony, dzień dla mnie jak co
dzień a od 1 września dodatkowo i jeszcze raz naapiszę „szczególny”, bo na
antenie Polskiego Radia RDC o 21.00 (choć docelowo od 22.00) zapraszam na autorski
program „Muzyka 4 Stron Świata”. Dziś w audycji Wojciech Pulcyn i Anna
Serafińska jako goście. Ale troszeczkę wcześniej jeszcze koncert w warszawskim
„Absurdzie”…ale się tego nazbierało.
A co na topie? 14 premier.
Na 100 pieśń południowokoreańskiej
wokalistki, Yeahwon Shin, z płyty „Lua ya”. Ta muzyka to subtelna płyta z kołysankami nagrana w
ubiegłym roku w Mechanics Hall niedaleko Bostonu. To bardzo intuicyjny zestaw,
tworzony na fali „improwizacji, wsłuchiwania się w dziecięce wspomnienia i
karmiony swobodą tworzenia”, jak mówi Yeahwon. Shin w towarzystwie pianisty,
Aarona Parksa, zagrała wcześniej tylko raz, ale to doświadczenie pozwoliło
obojgu artystom znaleźć nić porozumienia, którego owocem jest obecna płyta.
Akordeonista, Rob Curto, dzieli z Yeahwon zamiłowanie do muzyki brazylijskiej.
Współpracował też z artystką już wcześniej (w kontekście albumu Yeahwon,
zdobywcy nagrody Grammy). Obecny album wykracza daleko poza ramy konkretnych
stylów: koreańskie piosenki dziecięce i jazz, który organizuje typ frazowania,
do tego wyobraźnia wszystkich trzech uczestników projektu czyni z Lua ya splot
czystej muzyki i uczuć. Yeahwon Shin dedykuje płytę matkom i ich dzieciom na
całym świecie.
Na liście „Moving Clouds”
(dziś na pewno sięgnę do tej kompozycji w swojej audycji).
Pozycja numer 99 to comeback
zespołu De Phazz. Grupa powstała w 1997 roku z inicjatywy niemieckiego
kompozytora i producenta Pita Baumgartnera, wokalistów Karla Friersona i
Barbary Lahr oraz pianisty Otto Engelharda. Od początku istnienia projekt De Phazz prowadzi jednak właściwie sam
Baumgartner, który wymienia skład muzyków przy nagrywaniu każdej nowej płyty.
Najdłużej współpracującymi z Baumgartnerem artystami są Pat Appleton i Karl
Frierson, którzy na płytach udzielają się wokalnie.
Muzyka zespołu to jak zawsze
mieszanka łagodnego jazzu, soulu, funku i latino z przestrzenną elektroniką,
dubem, breakbeatem oraz down tempo De Phazz. Na liście debiutuje taneczny numer
„The Mambo Craze”…i wszystko jasne.
Na 98 pojawia się Caro
Emerald w przepięknej balladzie „Black Valentine”. Ze swojej drugiej płyty.
Przypomnijmy, że pochodzi z Holandii a naprawdę nazywa się Caroline
Esmeralda van der Leeuw.
Caroline urodziła się w 1981
roku w Amsterdamie, gdzie zdobyła klasyczne jazzowe wykształcenie. Karierę
sceniczną zaczynała jako jedna z sześciu wokalistek grupy Les Elles oraz
członkini 44 osobowej orkiestry Philharmonic Funk Foundation. Solo zadebiutowała w 2009 roku singlem
"Back It Up". Jej pełnowymiarowy album zatytułowany “Deleted Scenes
from the Cutting Room Floor” ukazał sie rok później pod szyldem wytwórni
Grandmono Records. Krążek okazał się olbrzymim sukcesem - przez 27 tygodni
zajmował pierwszą pozycję na holenderskiej liście "Album Top 100".
Na liście jest jeszcze jej
drugi numer z najnowszego wydawnictwa „One Day” – na 58 (awans z 65).
Oczko wyżej debiutuje open
album track od bardzo interesującej wokalistki.
Jest to pierwszy po blisko
pięcioletniej przerwie w pełni autorski album nominowanej do Grammy
charyzmatycznej czarnoskórej Hiszpanki pochodzącej z Majorki, Conchy Buiki -
nosi tytuł "La noche mas larga". Buikę powinniście kojarzyć choćby z
obecności na soundtracku do filmu Pedro Almodovara "Skóra, w której
żyję".
Artystka pracowała nad piosenkami na album w Nowym Jorku z producentem Elim Wolfem. Powstało kilkanaście piosenek, w których przeplatają się flamenco, jazz, pop, soul, a także wpływy karaibskie. Największą ich ozdobą jest oczywiście charakterystyczny, zmysłowy, pełny emocji głos Buiki. Gościnnie w piosence "No Lo Se" pojawia się sam wielki Pat Metheny.
Jako pierwsza płytę "La Noche más larga" promuje kompozycja "Como era". Kompaktowe wydanie albumu przygotowano w formie jewel boxa z 12-stronicową książeczką. Płyta jest kierowana nie tylko do tych, którzy kochają emocje i rytmy flamenco, wielbią hiszpańską kulturę. A ja polecam jeszcze "Ne me quitte pas" - w takiej wersji jeszcze nikt tego szlagieru, nie nagrał. Ale do tego nagrania jeszcze sięgnę…
Artystka pracowała nad piosenkami na album w Nowym Jorku z producentem Elim Wolfem. Powstało kilkanaście piosenek, w których przeplatają się flamenco, jazz, pop, soul, a także wpływy karaibskie. Największą ich ozdobą jest oczywiście charakterystyczny, zmysłowy, pełny emocji głos Buiki. Gościnnie w piosence "No Lo Se" pojawia się sam wielki Pat Metheny.
Jako pierwsza płytę "La Noche más larga" promuje kompozycja "Como era". Kompaktowe wydanie albumu przygotowano w formie jewel boxa z 12-stronicową książeczką. Płyta jest kierowana nie tylko do tych, którzy kochają emocje i rytmy flamenco, wielbią hiszpańską kulturę. A ja polecam jeszcze "Ne me quitte pas" - w takiej wersji jeszcze nikt tego szlagieru, nie nagrał. Ale do tego nagrania jeszcze sięgnę…
Na 96 wreszcie wskakują
panowie z formacji White Lies z tytułowym utworem z ich najnowszej płyty „Big
TV”. Jest też trzecia w ich dorobku pozycja długogrająca. Grupa White Lies
pracowała nad tym krążkiem na początku roku w studiu w Brukseli. Album
wyprodukował Ed Buller znany ze współpracy między innymi z zespołem Suede.
Polska premiera płyty "Big TV" odbyła się 13 sierpnia. Krążek promował song „Getting Even". A oficjalnym singlem był "There Goes Our Love Again".
White Lies zadebiutowali w 2009 roku znakomicie przyjęta płytą "To Lose My Life". Album zadebiutował na 1. miejscu UK Album Chart. Ich charakterystyczny styl - mroczne, ale melodyjne piosenki z refleksyjnymi tekstami przysporzyły zespołowi wielu fanów w Polsce. Druga płyta Brytyjczyków - "Ritual" ugruntowała ich pozycję jednego z najciekawszych zespołów rockowych młodego pokolenia. White Lies regularnie koncertują w Polsce - wystąpili już na wszystkich najważniejszych festiwalach, a także na kilku wyprzedanych koncertach klubowych. Zespól już jesienią ponownie zawita do naszego kraju.
White Lies tworzą: Harry McVeigh (wokal / gitara), Charles Cave (bas), Jack Brown (perkusja).
Polska premiera płyty "Big TV" odbyła się 13 sierpnia. Krążek promował song „Getting Even". A oficjalnym singlem był "There Goes Our Love Again".
White Lies zadebiutowali w 2009 roku znakomicie przyjęta płytą "To Lose My Life". Album zadebiutował na 1. miejscu UK Album Chart. Ich charakterystyczny styl - mroczne, ale melodyjne piosenki z refleksyjnymi tekstami przysporzyły zespołowi wielu fanów w Polsce. Druga płyta Brytyjczyków - "Ritual" ugruntowała ich pozycję jednego z najciekawszych zespołów rockowych młodego pokolenia. White Lies regularnie koncertują w Polsce - wystąpili już na wszystkich najważniejszych festiwalach, a także na kilku wyprzedanych koncertach klubowych. Zespól już jesienią ponownie zawita do naszego kraju.
White Lies tworzą: Harry McVeigh (wokal / gitara), Charles Cave (bas), Jack Brown (perkusja).
Na 95 kolejna nowość. Tym
razem metalowa jazda bez 3manki od DevilDriver. Załoga Deza Fafary nie napina
się na stworzenie największej metalowej płyty XXI wieku, ma gdzieś atak na
szczyty list przebojów i nie ma zamiaru plagiatować mistrzów gatunku, byleby
tylko mówiono o niej jako o maszynistach metalowego pociągu. W zamian oferuje
konkretny gitarowy wyziew, pełen szczerej agresji, ale i świetnych, chwytliwych
motywów. Przed Wami "Winter Kills", prawdopodobnie najlepszy album w
historii DevilDriver. Ta płyta ma dokładnie to, czego słuchacz oczekuje od
zacnej gitarowej produkcji. Po pierwsze, potwornie mocne uderzenie, które
zmasakruje bębenki w uszach. Selektywne brzmienie pozwalające nam zasmakować
partii każdego instrumentu, jednocześnie miażdżące swoją potęgą. Po drugie,
serię jedenastu strzałów, z których każdy wyróżnia się jakimś zapamiętywalnym
elementem, ale które wspólnie tworzą zwartą, spójną całość. Po trzecie wreszcie
– jakąś wisienkę na torcie, przy której szczęka bezwiednie wędruje w kierunku
podłogi, a w brzuchu robi się ciepło z radości.
"Winter Kills" brzmi idealnie. Produkujący płytę stary metalowy wyjadacz Mark Lewis zadbał o to, by szczelnie wypełnić każde pasmo płyty – dzięki temu zabiegowi nowy materiał DevilDriver jednocześnie otacza nas z każdej strony, przy okazji nacierając na nas ścianą dźwięku.
"Winter Kills" brzmi idealnie. Produkujący płytę stary metalowy wyjadacz Mark Lewis zadbał o to, by szczelnie wypełnić każde pasmo płyty – dzięki temu zabiegowi nowy materiał DevilDriver jednocześnie otacza nas z każdej strony, przy okazji nacierając na nas ścianą dźwięku.
Oczko wyżej, w coverze
Depeche Mode, sam Sammy Hagar!
Właściwie Samuel Roy Hagar.
Amerykański wokalista, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów. Najbardziej znany
jest jako wieloletni wokalista Van Halen, sukcesy odnosił też jako artysta
solowy, obecnie jest członkiem grupy Chickenfoot.
Jego pierwszym zespołem był
The Fabulous Catillas. W 1968 przyłączył się do profesjonalnego zespołu Johnny
Fortune Band, w późniejszym czasie udzielał się w wielu formacjach, aż w 1973
roku zadomowił się w kapeli Montrose, z którą nagrał dwa albumy (Montrose,
Paper Money). Ich producentem był Ted Templeman. Zespół opuścił w 1975 roku, na
skutek konfliktu z liderem grupy. Rozpoczął więc udaną karierę solową.
Współpracując z rożnymi muzykami, jak gitarzyści: David Lewark (1977 r.), Gary
Pihl (1977-1984 r.), basista Billy Church, perkusiści: Scott Matthews, Denny
Carmassi, Chuck Ruff, David Lauser czy klawiszowcy: Alan Fitzgerald, Geoff
Workman i Jesse Harms wydał płyty: Nine On A Ten Scale (1976 r.), Sammy Hagar
(1977 r.), Musical Chairs (1977 r.), All Night Long (koncertowa, 1978 r.),
Street Machine (1979 r.), Danger Zone (1980 r.), Standing Hampton (1981 r.),
Three Lock Box (1982 r.) i VOA (1984 r.). Trzy ostatnie okazały się szczególnie
udane i zawierały duże przeboje jak I'll Fall in Love Again, Your Love Is
Driving Me Crazy, Two Sides of Love, I Can't Drive 55 czy też piosenkę Heavy
Metal, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej w animowanym filmie o tym samym
tytule. Produkcją Standing Hampton i Three Lock Box zajął się Keith Olsen, a
VOA nagrane zostało we współpracy z Tedem Templemanem. Za sprawą
charakterystycznego stroju Hagar zyskał sobie w tamtym czasie przydomek "The
Red Rocker". W 1984 roku Sammy Hagar nagrał album Through The Fire z
formacją Hagar Schon Aaronson Schrieve (czyli HSAS). W projekcie brał udział
także gitarzysta Sciorsci, dzieło wyprodukował duet Hagar/Schon. Płyta
osiągnęła umiarkowany sukces, w późniejszym czasie Schon wrócił do Journey, a
Hagar zajął się nagraniami do VOA.
W 1985 roku Sammy Hagar
dołączył do Van Halen, z którymi odniósł największe sukcesy - wystarczy
wspomnieć, że płyty zespołu z tego okresu 5150 (1986 r.), OU812 (1988 r.), For
Unlawful Carnal Knowledge (1991 r.) i Balance (1995 r.) stały się
multiplatynowymi, a każda z nich docierała do pierwszego miejsca na
amerykańskiej liście. Przeboje Why Can't This Be Love, Best of Both Worlds,
Dreams, When It's Love, Top of the World, Right Now, Poundcake czy Can't Stop
Lovin' You podbiły świat. Z Van Halen Hagar nagrał jeszcze płytę koncertową
Live: Right Here, Right Now oraz wydał składankę Best Of Volume 1 - na tej
ostatniej zespół powrócił do współpracy z Davidem Lee Rothem, co poskutkowało
napięciami w grupie i odejściem Hagara.
Jeszcze na początku
współpracy z Van Halen Hagar nagrał solową płytę I Never Said Goodbye. Hagar
gra na niej na gitarze i śpiewa, na basie pojawia się Eddie Van Halen, na
klawiszach Jesse Harms a na perkusji David Lauser. Na płycie m.in. znalazł się
przebój Give to Live, a album sprzedał się nieźle - zyskując status złotej
płyty w USA. W 1994 roku Sammy Hagar wydał składankę Unboxed promowaną przez
nowe utwory High Hopes i Buying my Way into Heaven.
Po odejściu z Van Halen,
Sammy Hagar kontynuował swoją dobrą passę. W 1997 roku pojawiła się w sklepach
jego kolejna solowa płyta Marching To Mars, która osiągnęła 18 miejsce w USA. W
nagraniach wzięli udział m.in. Slash i Matt Sorum z Guns N'Roses (poza tym,
przede wszystkim basista Jonathan Pierce, perkusista Denny Cramassi i
klawiszowiec Jesse Harms). Ogromną popularność w rockowych amerykańskich
stacjach radiowych zyskały takie przeboje jak tytułowy Marching to Mars, Little
White Lie i Both Sides Now.
W 1999 zespół skupiony wokół
Hagara przybrał nazwę The Waboritas, a w jego skład wchodzili: Vic Johnson na
gitarze, Mona Gnader na basie, David Lauser na perkusji i Jesse Harms na
instrumentach klawiszowych.
Płyta "Sammy Hagar And
Friends" z której pochodzi song „Personal Jesus” ujrzy światło dzienne 27
września tego roku. Słynny muzyk zaprosił do studia nagraniowego wielu
znakomitych gości - na wydawnictwie zagrają między innymi: Kid Rock, Nancy
Wilson (Heart), Michael Anthony (ex-Van Halen, Chickenfoot), Neal Schon (Journey),
Chad Smith i Joe Satriani (Chickenfoot), Bill Church i Denny Carmassi
(Montrose).
Na płycie znajdzie się w
sumie dziesięć kompozycji, a oto niektóre z nich: "Knockdown
Dragout", "All We Need Is An Island", "Going Down",
czy "Father Sun". Znajdą się tam również covery, z których dwa -
"Ramblin' Gamblin' Man" Boba Segera oraz wspomniany i obecny na topie
"Personal Jesus" Depeche Mode
– wykonają go Sammy Hagar ze swoim synem Aaronem. Polecam
Ostatnim solowym albumem
Hagara jest "Cosmic Universal Fashion" z 2008 roku.
Na 93 z lekkim opóźnieniem
ale ciężko jest wybrać coś przebojowego z ich nowej płyty, panowie Neil Tennant
i Chris Lowe wspierani przez Example.
"Electric" to
pierwszy album Pet Shop Boys po rozstaniu z wytwórnią Parlophone. Materiał
ukazał się nakładem własnego labelu x2 (za pośrednictwem oficyny Kobalt,
w Polsce dystrybucją zajmuje się Mystic).
Jest to również pierwsza
płyta wyprodukowana przez trzykrotnego laureata Grammy Stuarta Price'a, który
ma na koncie współpracę z takimi wykonawcami, jak m.in. Madonna, Kylie
Minogue, Lady Gaga, The Killers, Seal, Take That i New Order.
"'Electric” to bardziej
rzecz na taneczne parkiety. „Elysium” był bardziej refleksyjny,
a „Electric” jest mocno imprezowy. Praca ze Stuartem Price'em nad
studyjnym albumem to coś, co chcieliśmy zrobić od dłuższego czasu" - mówią
członkowie Pet Shop Boys.
Płyta "Electric"
zawiera osiem nowych piosenek plus cover "The Last To Die" Bruce'a
Springsteena. W utworze "Thursday" gościnnie wystąpił wspomniany
wokalista i raper Example. Materiał był nagrywany w Berlinie, Los
Angeles i Londynie.
Do promocji wybrano singel
"Axis", do którego remiks przygotował Boys Noize.
Panowie niedawno (4 września)
odwiedzili nasz kraj, dokładnie wystąpiła
w położonej na pograniczu Gdańska i Sopotu hali Ergo Arena. Ktoś był? Może
jakiś komentarz, mini relacja z tego wydarzenia?
Na 92 i 91 progresywne
klimaty, najpierw z ostatniej płyty solo przypomina się sam Steven Wilson a
oczko wyżej z koncertowego wydawnictwa debiutuje RPWL wspierane przez Ray’a
Wilsona.
Z końcem tego miesiąca ukaże
się nowe DVD jednego z najciekawszych niemieckich zespołów z nurtu art-prog
rocka – RPWL. Na wydawnictwie zatytułowanym „A Show Beyond Man And Time”
znajduje się zapis koncertu jaki odbył się w lutym br. w katowickim Teatrze
Śląskim (dokładnie 22 lutego- jak pamiętacie być może byłem tam!!!). Był to
drugi występ zespołu w tym miejscu, jednak tym razem było to wydarzenie
szczególne. RPWL zaprezentował bowiem po raz ostatni w całości koncertową
wersję płyty „Beyond Man and Time”. Ale nie tylko. Wśród niespodzianek było
także jedno z najbardziej lubianych nagrań formacji, utwór “Roses”, z gościnnym
udziałem Raya Wilsona (ex-Genesis, Stiltskin). Oprócz koncertu w teatrze, na
DVD „A Show Beyond Man And Time” znajdzie się także szereg materiałów
dodatkowych m.in. wywiad z członkami zespołu.
„A Show Beyond Man And Time” DVD ukaże się
nakładem Metal Mind Productions 23 września. Materiał będzie dostępny w dwóch
wersjach: DVD oraz 2 CD DG. Koncert w wersji DVD już przypomniałem sobie a
teraz przysłuchuje się wersji CD. I oto efekty.
Przypomnijmy też, że RPWL to
niemiecki zespół, którego muzykę można zakwalifikować jako rock progresywny z
elementami art-rocka. Na ich płytach znajdziemy błyskotliwe kompozycje,
chwytliwe melodie, dojrzałe i intrygujące brzmienie! To prawdziwy prog-rock z
klasą – współczesny lecz nawiązujący przy tym do dobrych tradycji gatunku. W
ich muzyce słychać ducha Pink Floyd - od grania coverów właśnie tego zespołu,
RPWL rozpoczął w 1997 roku swoją karierę. Bardzo szybko muzycy wypracowali
jednak swój własny, rozpoznawalny styl czego dowodzą wydane znakomite studyjne
płyty: “God Has Failed” (2000), „Trying to Kiss the Sun” (2002), „Stock”
(2003), "World Through My Eyes” (2005), „9” (2007), „The RPWL Experience”
(2008), „The Gentle Art of Music” (2010). Najnowszą płytą w dyskografii RPWL
jest „Beyond Man and Time” z 2012 roku i materiał z tej właśnie płyty znalazł
się w programie koncertu w Teatrze Śląskim.
Płyta „Beyond Man and Time” jest pierwszym w historii zespołu albumem koncepcyjnym. Jego inspiracją było kultowe dzieło niemieckiego filozofa Friedricha Nietzsche „Tako rzecze Zaratustra”. W tej symbolicznej, stylizowanej na biblijną opowieści, tytułowy mędrzec głosi nietzscheańskie prawdy o ludzkiej naturze, o potrzebie jej przezwyciężenia, o afirmacji bytu i o wiecznym powrocie. Ustami Zaratustry autor podważa tradycyjne pojęcie moralności i przedstawia swoją koncepcję "nadczłowieka". W podobny sposób skonstruowana jest historia przedstawiona przez RPWL. Muzycznie album otworzył zupełnie nowy rozdział w karierze zespołu - mamy tu sporo elementów klawiszowych, hinduskich efektów perkusyjnych. Nowością było także użycie sitar.
Płyta „Beyond Man and Time” jest pierwszym w historii zespołu albumem koncepcyjnym. Jego inspiracją było kultowe dzieło niemieckiego filozofa Friedricha Nietzsche „Tako rzecze Zaratustra”. W tej symbolicznej, stylizowanej na biblijną opowieści, tytułowy mędrzec głosi nietzscheańskie prawdy o ludzkiej naturze, o potrzebie jej przezwyciężenia, o afirmacji bytu i o wiecznym powrocie. Ustami Zaratustry autor podważa tradycyjne pojęcie moralności i przedstawia swoją koncepcję "nadczłowieka". W podobny sposób skonstruowana jest historia przedstawiona przez RPWL. Muzycznie album otworzył zupełnie nowy rozdział w karierze zespołu - mamy tu sporo elementów klawiszowych, hinduskich efektów perkusyjnych. Nowością było także użycie sitar.
Kolejna nowość na pozycji
numer 20. A
tu mamy nową gwiazdkę …pop. Arianę Grande.
Niespełna 20 lat to piękny
wiek. Szczególnie, gdy ma się już za sobą początek kariery i poznało wiele
meandrów show-biznesu. Ariana od dawna sprawdza się jako aktorka, pracując dla
takich kolosów rynku jak Nickelodeon. Skojarzenia z Seleną Gomez czy Miley Cyrus
nasuwają się więc automatycznie. Jeśli chodzi o wokalistki, które ją inspirują,
lista jest znacznie dłuższa - Amy Winehouse, Mariah Carey, Whitney Houston,
Christina Aguilera, Rihanna, Fergie, Katy Perry, Madonna… Na scenie muzycznej,
Grande pierwsze poważne kroki stawiała, gdy tylko nauczyła się mówić. Już jako
ośmiolatka zaliczyła wielki telewizyjny występ, śpiewając na żywo hymn Stanów
Zjednoczonych przed transmisją meczu Florida Panthers. Występowała w musicalach
na Broadwayu, a kilka miesięcy temu rozpoczęła prace nad poważnym wydawnictwem
popowym. Chce na nim połączyć wiele brzmień. Jak sama mówi, jej zamierzeniem
jest nagranie takiego materiału, którego sama chciałaby słuchać, a że słucha i
popu, i rocka, ale i hip-hopu, po płycie możemy się spodziewać zróżnicowanego
klimatu. Premiera "Daydreamin'" została zaplanowana na jesień, a jako
zapowiedź krążka otrzymaliśmy kawałek "The Way" z cieszącym się
bardzo dużą popularnością wśród młodzieży raperem Makiem Millerem. Kawałek trafił
na razie na irlandzką listę przebojów, ale lada moment zapewne zacznie mocno
mieszać także na Billboardzie. A, że ja już album mam, wybrałem na tom
śliczniutką balladkę…
Na 18 jeszcze jedno i wcale
nie ostatnie mocne uderzenie, tym razem od zespołu Carcass. Brytyjska legenda
ekstremalnego grania przygotowała pierwszy od 17 lat album. W studiu metalowców
wspomaga Colin Richardson, który produkował płyty dla Fear Factory, Machine
Head, Napalm Death czy Slipknot. Na krążek trafiło 15 utworów. - Sądzę, że
brzmi to jak brakujące ogniwo między trzecim, a czwartym albumem z tym, że z
większym groove'em - wyjaśnia basista i wokalista, Jeff Walker.
Poprzedni longplay bandu to "Swansong" z czerwca 1996. Na liście od tego notowania „Captive Bolt Pistol”.
Poprzedni longplay bandu to "Swansong" z czerwca 1996. Na liście od tego notowania „Captive Bolt Pistol”.
Pozycja 8 i sam szczyt listy
to moje odkrycie ostatnich tygodni – izraelski Orphaned Land!!!.
Samozwańczy pionierzy
orientalnego folk metalu i, jak sami mówią, „wojownicy światłości” z
izraelskiego zespołu Orphaned Land wracają tym samym po
trzech latach z płytą „All
Is One”. To już ich szóste pełnowymiarowe wydawnictwo. Płyta ukazała się w
Europie 24 czerwca, dzień później miała swoją amerykańską premierę. Za wszystko
odpowiedzialne jest niemieckie wydawnictwo Century Media Records.
Zgodnie ze słowami wokalisty
Kobiego Farhi „All is one” to „specjalny i niesamowity album, kompletnie różny
od dotychczasowych”. Z tego też powodu zrezygnował on zupełnie z growlu,
zastąpiwszy go wyłącznie czystymi wokalami.
Orphaned Land to zespół z
misją. Każda płyta, każdy tekst niesie za sobą konkretny przekaz. Nie inaczej
jest i w tym przypadku. Kobi Farhi tak komentuje przesłanie
nowego wydawnictwa: „[…]”All is one” jest naszym najlepszym albumem do tej
pory. Czuję, że każdy element przenieśliśmy na nowy poziom – sposób pisania
tekstów, aranżację, grę i produkcję. Płytę nagrywaliśmy w trzech krajach
(Turcja, Szwecja i Izrael) i okazała się tak mocna, że nie możemy przestać jej
słuchać. Jest bardzo zróżnicowana muzycznie, ponieważ w jej nagraniach
uczestniczyło ponad 40 osób – chórzyści, skrzypkowie oraz muzycy grający na
tradycyjnych instrumentach. Naszym sekretem zawsze było to, że w
przeciwieństwie do wielu innych zespołów brak nam lidera, który zajmowałby się
całością kompozycji. Pracujemy tak, jakbyśmy byli jednością. Nasza muzyka jest
doskonałą mieszanką synergii i harmonii. Wszyscy członkowie zespołu są częścią
procesu twórczego. Stąd właśnie taki tytuł tej płyty i taki też jest jej główny
przekaz. Mamy też nadzieję, że sposób naszej pracy stanie się inspiracją dla
mieszkańców Bliskiego Wschodu. Mamy fanów we wszystkich krajach tego
tragicznego regionu, żyjemy w miejscu, w którym ludzi mających siebie za wrogów
łączy tylko jedna rzecz – są fanami Orphaned Land. I na tej ziemi sierot i
krwawych wojen religijnych naszą jedyną bronią jest muzyka i mamy nadzieję, że
wreszcie dojrzejemy do zrozumienia, że wszyscy jesteśmy jednością”.
Nowa płyta jest debiutem dla
gitarzysty Chena Balbusa, zastępcy obecnego od samego początku istnienia
zespołu Matty’ego Svatizky’ego, który pożegnał się z kolegami w czerwcu 2012 r.
z przyczyn „osobistych i zawodowych”.
Od razu debiutując na moim
topie mają dwa nagrania w top 10 i jedno na najwyższej lokacie
Gratulacje
do miłego posłuchania
Prześlij komentarz