Nadrabiamy zaległości ale i przekopujemy się przez gąszcz świetnych płyt, które od dobrego miesiąca pojawiają się na rynku muzycznym jak "grzyby po deszczu".
6 września ukazał się „Ensoulment”, pierwszy studyjny album THE THE od ćwierćwiecza. Płyta, której współproducentami są Matt Johnson i Warne Livesey, porusza charakterystyczne tematy, od miłości i seksu, wojny i polityki, życia i śmierci – po znaczenie bycia człowiekiem w XXI wieku. Pomimo trudnej tematyki związanej z kondycją ludzkości, album jest przepełniony nadzieją. W utworach usłyszeć można muzyczną przeszłość THE THE, ale również ich współczesne wcielenie.
Wydaje się, że te ostatnie 25 lat minęło szybko, prawda? Nadszedł dzień, w którym nowy album – „Ensoulment” – możemy udostępnić naszej wspaniałej, lojalnej publiczności. Mam nadzieję, że słuchanie tego materiału sprawi wam tyle samo przyjemności, co nam tworzenie go. Miałem szczęście pracować z wieloma wspaniałymi ludźmi, było zabawnie i kreatywnie. Nie możemy się doczekać, aż wkrótce zobaczymy się z wieloma z Was podczas naszej nadchodzącej światowej trasy Ensouled -mówi Matt.
The The to angielski zespół post-punkowy. Zespół działa w różnych formach od 1979 roku, a jedynym stałym i często jedynym członkiem zespołu jest piosenkarz i autor tekstów Matt Johnson. The The osiągnęli uznanie krytyków i sukces komercyjny w Wielkiej Brytanii dzięki 15 singlom na listach przebojów (siedem w pierwszej czterdziestce) i ich najbardziej udanemu albumowi studyjnemu, „Infected” (1986), który spędził 30 tygodni na listach przebojów. Następnie wypuścili „Mind Bomb” (1989) i oraz „Dusk” (1993) – oba dotarły do top 10 listy sprzedaży płyt w UK – odpowiednio na 4 i 2 miejsce.
W 1988 roku do The The Johnson zwerbował byłego gitarzystę The Smiths, Johnny'ego Marra, byłego basistę Nicka Lowe'a Jamesa Ellera i byłego perkusistę ABC Davida Palmera jako pełnoprawnych członków zespołu. W tym składzie, w połączeniu z gościnnym udziałem Sinéad O'Connor, nagrali swój trzeci album studyjny „Mind Bomb”, który zadebiutował na 4. miejscu brytyjskiej listy albumów i zawierał najwyżej notowany w tamtym czasie singiel zespołu „The Beat(en) Generation”, który osiągnął 18. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli. Pierwszym singlem z „Mind Bomb” miał w rzeczywistości być „Armageddon Days Are Here (Again)”, ale ze względu na refren „Islam rośnie, mobilizacja chrześcijan” i wrażliwość na aferę Salmana Rushdiego, która niedawno wówczas wybuchła, piosenka ta została uznana za nie nadającą się do wydania przez Epic/CBS.
Klawiszowiec DC Collard został dołączony do oficjalnego składu w 1989 roku (klawiszowiec Steve Hogarth, który grał w Infected, został początkowo poproszony o dołączenie, ale zamiast tego zdecydował się zostać nowym głównym wokalistą Marillion). Zespół wyruszył w długą światową trasę koncertową w latach 1989–90 zatytułowaną „The Versus the World”. Film na żywo pod tym samym tytułem, wyreżyserowany przez Tima Pope’a, został nakręcony podczas trzech wieczorów występu The The w londyńskiej Royal Albert Hall na zakończenie trasy. Wokalistka Melanie Redmond, która właśnie zakończyła światową trasę koncertową z Duranem Duran, dołączyła do trasy podczas europejskiej części jako muzyk sesyjny.
Studyjna EP-ka „Shades of Blue” została wydana w 1990 roku. Zawierała covery utworów „Dolphins” Freda Neila i „Solitude” Duke’a Ellingtona, a także nową oryginalną piosenkę „Jealous of Youth” i wersję koncertową „Another Boy Drowning” z albumu „Burning Burn Soul”. Ta i późniejsza EP-ka z remiksami, „Dis-infected” z 1993 roku, zostały zebrane w pełnometrażowy album z 1994 roku, przeznaczony na rynek północnoamerykański, zatytułowany „Solitude”.
Ostatni studyjny album „NakedSelf” The The ukazał się w 2000 roku, później w latach 2010, 2012, 2015, 2020 publikowali soundtracki.
Oto teledysk do singla "Cognitive Dissident" z siódmej - najnowszej płyty zespołu
Prześlij komentarz