Początkowo działający w latach 1985–1996, Crowded House odnosił stały sukces komercyjny i krytyczny w Australii i Nowej Zelandii. Sukces w Stanach Zjednoczonych odniósł dzięki debiutanckiemu albumowi o tym samym tytule, z którego pochodzą takie przeboje jak „Don't Dream It's Over” i „Something So Strong”. Dalszy międzynarodowy sukces odnieśli w Wielkiej Brytanii, Europie i Republice Południowej Afryki na początku lat 90. XX wieku wraz z trzecim i czwartym albumem („Woodface” i „Together Alone”) oraz albumem kompilacyjnym „Recurring Dream”, na którym znalazły się takie przeboje jak „Fall at Your Feet”, „Weather with You”, „Distant Sun”, „Locked Out”, „Instinct” i „Not the Girl You Think You Are”.
Neil i Tim Finn zostali odznaczeni Orderem Imperium Brytyjskiego (OBE) w czerwcu 1993 roku za wkład w muzykę Nowej Zelandii.
Zespół Crowded House rozpadł się w 1996 roku po kilku pożegnalnych koncertach, w tym koncertach „Farewell to the World” w Melbourne i Sydney.
Paul Hester popełnił samobójstwo w 2005 roku. Rok później grupa reaktywowała się z perkusistą Mattem Sherrodem i wydała dwa kolejne albumy („Time on Earth” i „Intriguer”), z których każdy dotarł do pierwszego miejsca na listach przebojów w Australii.
Zespół zrobił sobie kolejną przerwę i zebrał się ponownie w 2020 roku w nowym składzie, czyli Neil Finn, Nick Seymour, Mitchell Froom oraz synowie Finna, Liam i Elroy. Ich najnowszy album, „Gravity Stairs”, ukazał się w 2024 roku.
Do 2021 roku Crowded House sprzedało ponad 15 milionów albumów na całym świecie.
W listopadzie 2016 roku zespół został wprowadzony do Galerii Sław ARIA
"Woodface" jest trzecim albumem studyjnym zespołu Crowded House.
Album został wyprodukowany przez Mitchella Frooma i Neila Finna i wydany przez Capitol Records w lipcu 1991 roku.
Zawiera pięć singli: „ Chocolate Cake ”, „ Fall at Your Feet ” ( przepiękny song), „ It's Only Natural ”, „ Weather with You ” i „ Four Seasons in One Day ”.
"Woodface" był wielkim hitem w Australii i Nowej Zelandii, a także dał zespołowi pierwszy album, który znalazł się w pierwszej dziesiątce przebojów w Wielkiej Brytanii. Został wymieniony na 3. miejscu w książce 100 najlepszych australijskich albumów w październiku 2010 roku. Został też wybrany 80tym w trzeciej edycji "Colin Larkin 's All Time Top 1000 Albums" (2000).
Podczas przerwy w nagrywaniu Crowded House po kanadyjskiej części trasy promującej ich drugi album, "Temple of Low Men" , lider zespołu Neil Finn zaczął nagrywać piosenki ze swoim starszym bratem i byłym kolegą z zespołu Split Enz, Timem Finnem . Piosenki te były pierwotnie przeznaczone na album Finn Brothers . Po zakończeniu tych sesji Neil ponownie połączył siły z Nickiem Seymourem i Paulem Hesterem , aby napisać i nagrać trzeci album Crowded House. Capitol Records odrzuciło większość nowych piosenek Crowded House, więc Neil zapytał Tima, czy zespół mógłby wykorzystać niektóre z nowych piosenek Finn Brothers. Tim zgodził się pod warunkiem, że dołączy do zespołu, chociaż później wskazał, że miał to być żart. Jakakolwiek była prawdziwość tego twierdzenia, grupa, która wróciła do studia, włączyła Tima jako pełnoprawnego członka zespołu.
Album nosił tytuł "Woodface" i został wydany w lipcu 1991 roku. Okładkę zaprojektowali Nick Seymour i Tommy Steele. Współproducentami byli Mitchell Froom i Neil Finn, a miksem Bob Clearmountain . Osiem utworów zostało napisanych wspólnie przez Neila i Tima Finna i głównie występują w nich bracia harmonizując jako główny wokal, chociaż Neil przewodzi w „Four Seasons in One Day”, a Tim śpiewa „All I Ask”, który później pojawił się w reklamach podnoszących świadomość na temat AIDS w Australii. Pięć innych utworów to solowe kompozycje Neila Finna, a pozostałe dwa zostały napisane przez Paula Hestera, w tym „I'm Still Here”, ukryty utwór na wydawnictwie. Były perkusista Beach Boys, Ricky Fataar i członek Rutles , jest wymieniony w opisie do trzech piosenek Finn Brothers, „All I Ask”, „There Goes God” i „Weather With You”. Dołączenie Tima Finna i utworów pierwotnie napisanych dla projektu Finn Brothers nadało albumowi bardziej optymistyczne i podnoszące na duchu brzmienie w porównaniu do jego mrocznie osobistego poprzednika, „oddając radość ze zjednoczenia i wolność wspólnego wysiłku”, jak zauważył Chris Woodstra z AllMusic .
Podczas brytyjskiej części trasy "Woodface" , Tim i zespół rozstali się. Multiinstrumentalista Mark Hart , który grał na klawiszach w "Woodface" , został zrekrutowany, aby zastąpić Tima na pozostałe koncerty. Ostatni koncert tej trasy, w londyńskim The Town & Country Club, został nagrany i wydany w limitowanej edycji w Australii, a poszczególne utwory wykorzystano jako strony B singli z albumu w innych krajach.
Grupa opisała swoją twórczość w filmie dokumentalnym z 2007 roku pt. „Great Australian Albums” .
Album dotarł na szczyt sprzedaży płyt w Nowej Zelandii, 2 lokaty w Australii, 6 w UK, 20 w Kanadzie na Billboard top 200 uplasowała się na 83 miejscu. 12 lokata w Holandii a 13 w Norwegii to też świetne pozycje.
Trzeci singiel "Weather with You ” był najbardziej udanym, który dotarł do pierwszej pięćdziesiątki w 10 krajach, w tym w Wielkiej Brytanii, gdzie osiągnął siódme miejsce. Podczas gali APRA Music Awards w 1994 roku piosenka zdobyła nagrodę w kategorii „Najlepsze wykonanie australijskiego utworu zagranicą”. Piosenka miała być częścią nie wydanego debiutu Finn Brothers z 1990 roku, ale po tym, jak Capitol Records odnalazło nagrania, połączono je z sesją Crowded House, tworząc „Woodface” .
Prześlij komentarz